منتظر معطل نیست، زمانی که از انتظار فرج به بافضیلت ترین اعمال یاد می شود، یعنی انتظار، رفتاری عملی و تلاش گونه است که با سرگردانی و معطل شدنِ بدون هدف و راهبرد در فضای مجازی سازگار نیست.
عقیق:حجت‌الاسلام‌والمسلمین محمدصادق کفیل، معاون فرهنگ، آموزش و پژوهش بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود(عج) در گفت وگویی در پاسخ به این سوال که رفتار یک شیعه چگونه می تواند تریبونی برای تبلیغ آموزه های مهدوی باشد، اظهار کرد: منتظر دغدغه دین دارد و کسی است که همچون امام زمان(عج) حرکت می کند، یعنی منتظر نگاهی دینی دارد.
کفیل ادامه داد: دغدغه دین داشتن، یعنی انسان نسبت به انجام گناه، بی تفاوت نباشد و ما حتی اگر برای ثانیه ای سبب شویم که گناه کمتر شود، اثرگذار است.
معاون فرهنگ، آموزش و پژوهش بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود(عج) با نقل خاطره ای از شهید زین الدین تصریح کرد: این شهید بزرگوار روزی پشت چراغ قرمز در حالی که روی موتور نشسته بود شروع به اذان گفتن می کند و همه تعجب می کنند که چرا در این زمان، اذان می گوید و وقتی درباره چرایی این کار از او می پرسند، پاسخ می دهد: مشاهده کردم، در ماشین عروسی که در حال عبور از خیابان پشت چراغ مانده بود عروس حجاب مناسبی ندارد و همه نگاه ها به سمت اوست و بنا داشتم با این رفتار، لحظه ای نگاه ها را از سمت او بردارم.
منتظر ظهور مانع از انجام گناه می شود
وی اضافه کرد: اگر ما موجب شویم که ثانیه ای گناه نشود، تاثیرگذار است، برخی معتقدند اگر به خانمی تذکر دهم، لحظه ای مویش را می پوشاند اما بعد از مدتی دوباره به حالت اولیه برمی گردد، اما همان یک لحظه، مانع از گناه شده ایم، حال تصور کنید، یک لحظه مانع از غیبت یا دروغ شویم، می توانیم بگوییم کمک کار هستیم، برای آنکه گناه نشود و حتی کار ثواب بیشتر شود، یعنی نسبت به دین بی تفاوت و بی دغدغه نبودن.
دعا برای ظهور امام زمان(عج) برنامه زندگی شود
وی با اشاره به ضرورت دعا برای ظهور امام زمان(عج) گفت: دعا برای ظهور باید در زندگی اصل شود، امروزه متاسفانه این دعا در حاشیه زندگی و برنامه ها قرار گرفته است، بطور مثال منبر می رویم، در کنارش دعا هم می کنیم، حرم ائمه اطهار(ع) می رویم و دعا هم می کنیم، نماز می خوانیم، دعا هم می کنیم این رفتار خوب و مطلوب است اما اگر خانواده ای برنامه ای معین داشته باشند تا بطور مثال هر شب ساعت 10، برای ظهور دعا کنند این رفتار دغدغه ای برای اعضای خانواده می شود.
کفیل با بیان اینکه دعا برای ظهور، باید به یک اصل در زندگی تبدیل شود، گفت: فردی برنامه ریزی می کند تا هر روز ساعت 7 صبح، دعای سلامتی حضرت حجت(عج) را بخواند یعنی دعا برای ظهور حضرت مهدی(عج) باید خود جزئی از برنامه زندگی ما باشد نه در حاشیه برنامه های ما قرار بگیرد.
معاون فرهنگ، آموزش و پژوهش بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود(عج) اضافه کرد: فردی که بناست به مشهد مقدس رود، به زیارت امام رضا(ع) می رود و در کنار ضریح نیز دعا می کند: «اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج» اگرچه خوب و مطلوب است اما بهتر آن است که به زیارت برویم با هدف دعا برای ظهور حضرت حجت(عج) یعنی فرضا شخصی بنا کند، شب جمعه در حرم امام حسین(ع) باشد تا برای ظهور حضرت(عج) دعا کند.
تربیت فرزند منتظر ظهور با ملاک های فتاری خانواده
وی ادامه داد: اگر فرزندان از همان سنین پایین نظم دعا برای ظهور امام زمان(عج) را در خانواده فرا بگیرند، بسیار مطلوب است چراکه آنگاه در زندگی شبانه روز، منتظران و شیعیان حضرت(عج)، دقیقه ای برای دعای ظهور حضرت(عج) اختصاص می یابد و در طول شبانه روز، همه در یک زمان مشخص می گویند: «اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج».
کفیل با اشاره به وظایف منتظران ظهور در فضای مجازی تصریح کرد: منتظر معطل نیست، زمانی که از انتظار فرج به بافضیلت ترین اعمال یاد می شود، یعنی انتظار رفتاری عملی و تلاش گونه است، پس سرگردانی در شبکه های مجازی برای انسان های بیکار است و آدم بی برنامه در فضای مجازی معطل می چرخد و سرگردان است.
معاون فرهنگ، آموزش و پژوهش بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود(عج) با بیان اینکه مطالعه بی هدف، انسان را متحیر می کند، افزود: یکی از آسیب های فضای مجازی آن است که در این فضا فرد در هر دقیقه ای یک مطلب با موضوع و رویکردی مختلف را مطالعه می کند و این انبوه اطلاعات، انسان را بی سواد تربیت می کند.
زندگی منتظر واقعی با برنامه است
وی با اشاره به اینکه اولین آسیب فضای مجازی، بی سواد تربیت کردن انسان هاست، گفت: در این فضا، افراد به صورت تخصصی مطالعه نمی کنند البته افرادی در این فضا بصورت تخصصی روی موضوعی کار می کنند اما باید همگان از فضایی همچون نرم افزار تلگرام با برنامه استفاده کنند زیرا نظام زندگی منتظر، با برنامه است.
کفیل اضافه کرد: منتظر برای زمینه سازی ظهور امام زمان(عج) باید مدیریت زمان داشته باشد، منتظر حیران، سرگردان و معطل نیست و این فرد همه چیز نمی خورد، هر چیزی را نمی شنود، هر چیزی را نمی گوید و به هر جایی نگاه نمی اندازد بلکه با نظام زندگی می کند.