عقیق:آیه:خداوند متعال در قرآن میفرماید:وَٱعْتَصِمُوا بِحَبْلِ ٱللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا آلعمران/103«همگی به ریسمان خدا [ قرآن و اسلام و هرگونه وسیله وحدت]، چنگ زنید، و پراکنده نشوید!»آینه:حکایت؛ نقل شده است یک نفر اهل سامرا به دلیلی کینه ورزید و پسر بزرگ مرحوم میرزای شیرازی را مضروب ساخت، میرزا محمد هم به علت این ضربت درگذشت.میرزای شیرازی نسبت به این واقعه عکسالعملی از خود نشان نداد، دشمنان اسلام واقعه را موردتوجه قراردادند و خواستند برای ایجاد تفرقه و فتنهای در دنیای اسلام از آن بهرهبرداری کنند، بدین منظور عدهای به سامرا آمدند و خدمت میرزا رسیدند و از وی درخواست کردند تا در مورد از دست رفتن فرزندش اقدام کنند و دستوراتی بدهد.میرزای بزرگ بهشدت ناراحت شد و آنان را از خود راند و فرمود: میخواهم خوب بفهمید شما حق ندارید در هیچیک از امور مربوط به مسلمانان مداخله کنید، این یک قضیه ساده است که میان دو برادر مسلمان اتفاق افتاده است، بعدازاین سخنان، آن عده از حضور میرزا مرخص شدند. خلیفه عثمانی بعد از شنیدن این جریان، از موضعگیری مرجع شیعه شادمان شد و به والی بغداد دستور داد به حضور میرزا برسد و از وی بابت این بزرگمنشی و تدبیر حکیمانه تشکر کند و از وقوع حادثه اعتذار جوید و ابراز تأسف نماید.1 برگ و ساز کائینات از وحدت است اندرین عالم حیات از وحدت است 2پی نوشت:1.با اقتباس و ویراست از کتاب داستانهای تبلیغی2.اقبال لاهوریمنبع:حوزه