در این مراسم مراسم حجت الاسلام و المسلمین کوشا، مترجم در خصوص موسوی گرمارودی اظهار داشت:وجود جناب گرمارودی برای ایران زمین و بلکه برای تمام پارسی زبانان که در سراسر کره خاکی پراکنده هستند به ویژه ایران,تاجیکستان و افغانستان مایه افتخار برای همه این فارسی زبانان است. تجلیل و گرامیداشت گرمارودی تجلیل از ادب است. تجلیل از هنر است.

وی افزود: یک اثر چه در قالب نثر چه نظم باید بر دو عنصر استوار باشد اول ادب دوم عنصر هنر. مراد از ادب صرف و نحو و لغت و اشتقاق در عربی و فارسی است و مراد از هنر، علوم معانی, بیان و بدیع است که در بلاغت مورد بحث قرار گرفته‌اند.  تمام آثار 22 جلدی که از حضرت استاد موسوی گرمارودی مطالعه کردم  چه نثر و چه نظم بر این عنصر مبتنی است.

این مترجم قرآن با اشاره به مطالعه  آثار گسترده ای که از قرن چهار تا کنون و تحقیق در این آثار بیان کرد:  در میان مترجمان, ترجمه استاد موسوی گرمارودی از قرآن دلنشین ترین نثر را دارد و گویای احاطه ایشان به دو زبان تازی و پارسی است.  از جمله امتیازات وی در ترجمه پرجاذبه بودن نثر گرمارودی است.

در ادامه مراسم افشین علا شاعر،  در خصوص موسوی گرمارودی بیان  کرد: همواره نام استاد موسوی,گرمارودی در کنار نام شاعران دیگری چون طاهره صفارزاده برای هر شاعر و جوینده شعر و ادب در روزگار ما درخشش دیگری دارد. به جهت مضامین بلند و اشراف بر کلام شیرین فارسی، اشراف بر قله‌های گران‌سنگ فارسی که به راستی برخی شاعران با آمیزه زبانی و نگاه مدرن به جهان معاصر آموزه‌هایی را در دسترس ما قرار دادند.برخی در حیطه شعر آیینی با دایره واژگانی محدود اما اندیشمند شناخته شدند. کسانی چون موسوی گرمارودی بر دو قله رفیع مضامین آیینی و ادب گران‌سنگ تکیه دادند. اینجاست که باید به قول عوام گفت، دارندگی و برازندگی.

وی افزود: آمیخته بودن با کلام وحی، آمیختگی با کلام مولا که پهلو به کلام وحی می زند و قدم گذاشتن در عرصه نهج البلاغه کار هر انسان فرهیخته ای نیست. در کنار آن حضور در عرصه های خطیر فرهنگ، سیاست، هنر و ادب معاصر دلیلی است که فرد در برج عاج خویش بنشیند و به دیگران نگاه کند اما موسوی گرمارودی اینگونه نشد و شاهد تواضع بی بدیل استاد موسوی گرمارودی هستیم.

در پایان مراسم سید علی موسوی گرمارودی با اشاره به وجود دبیرانی ارجمند در گوشه و کنار کشور که کانون فضل و ادب هستند و اندوخته ای از شعر فارسی و  عربی دارند، اظهار داشت: به قول ادیب نیشابوری در خدمت این دبیران ارجمند تلمذ کرده‌ام. کسانی در گوشه و کنار کشور هستند که به پای آنها نمی‌رسم. کسانی چون علامه قزوینی، محیط طباطبایی و بزرگانی دیگر. خواهشم از فرهنگسرای فردوس و مسئولان مراکز فرهنگی این است که بگردند و افراد فرهیخته گمنام را پیدا کنند.

وی افزود: شهرتی که دارم را لایق خود نمی‌دانم. جستجو در شهرستان‌ها برای یافتن افراد فرهیخته ای که شهرتی ندارند، آسان است.  از این پس اگر هرجا ولو در هر سطحی بخواهد بزرگداشتی برگزار شود، نخواهم پذیرفت. این کار را برای کسانی انجام دهید که از بنده اولی تر هستند.