لذا می‎بینیم بعد از ماجرای شهادت اباعبدالله(ع) بسیاری از مسلمانان مسیر خود را اصلاح کردند و در قالب جنبشهای مختلف سیر نزولی معرفتی را به سمت جلو اصلاح کردند تا جایی که تبعات قیام امام حسین(ع) تاکنون ادامه دارد؛ با قاطعیت می‌توان گفت اگر امام حسین(ع) قیام نمی‌کردند تاکنون اثری از دین اسلام روی زمین باقی نمانده بود.

اما درباره نقش امام حسین(ع) در ایجاد وحدت بین مسلمانان باید گفت اثر وحدت‎ساز امام حسین(ع) را نباید در دوران ایشان مورد بررسی قرار داد بلکه این اثر را باید در آینده بشریت جستجو کرد. از مهم‎ترین جلوه‎های وحدت‎ساز امام حسین(ع) را در ماجرای پیاده‎روی اربعین حسینی شاهد هستیم، همان جایی که افراد از فرق و مذاهب مختلف و با یک هدف واحد به سمت نابودی کفر و ظلم و تحقق تمدن الهی حرکت می‎کنند. در این جریان الهی نه تنها اوج وحدت مسملین بلکه اوج وحدت بین‎الادیانی را شاهد هستیم و این مسأله جز معجزه خداوندی به واسطه نور حسینی(ع) نمی‎تواند باشد.