امام علی(ع) در خطبه ای بسیار زیبا با کلامی شیوا و دلنشین به وصف حالات فرشتگان می پردازد.
عقیق:حضرت علی (ع)در خطبه اول نهج البلاغه در
توصیفی زیبا، فرشتگان را معرفی می کند و می فرماید: خداوند آسمان های بالا
را از هم گشود و از فرشتگان گوناگون پر کرد. گروهی از فرشتگان همواره در
سجده هستند و رکوع ندارند و گروهی در رکوع هستند و یارای ایستادن ندارند
گروهی در صف هایی ایستاده اند که پراکنده نمی شوند و گروهی همواره تسبیح
گویند و خسته نمی شوند و هیچ گاه خواب به چشمانشان راه نمی یابد.
امیرالمومنین
علی (ع) در ادامه این خطبه نورانی می فرماید:عقل های فرشتگان دچار اشتباه
نمی شود. بدن های آنها دچار سستی نشده و آنان دچار بی خبری برخاسته از
فراموشی نمی شود. برخی از فرشتگان امینان وحی الهی و زبان گویای وحی برای
پیامبر می باشند که پیوسته برای رساندن حکم و فرمان خدا در رفت و آمد
هستند. جمعی از فرشتگان حافظان بندگان و جمعی دیگر دربانان بهشت خداوند
هستند بعضی از آن ها پاهایشان در طبقات پایین زمین قرار داشته و گردان
هایشان از آسمان فراتر و ارکان وجودشان از اطراف جهان گذشته فرش الهی بر
دوش هایشان استوار است.
امام
علی (ع)گروه دیگری از فرشتگان را این طور معرفی می کند و می فرماید:برخی
فرشتگان نیز وجود دارند که در برابر عرش خدا دیده به زیر افکنده و در زیر
آن بال ها را به خود پیچیده اند. میان این دسته از فرشتگان با آن ها که در
مراتب پایین تر قرار دارند، حجاب عزت و پرده های قدرت فاصله انداخته است
هرگز خدا را با وهم و خیال در شکل و صورتی نمی پندارند و صفات پدیده ها را
بر او روا نمی دارندهرگز خدا را در جایی محدود نمی سازند و نه با همانند
آوردن به او اشاره می کنند.