تواضع و فروتنی از صفاتی است که در آموزه‌های دینی ما بر آن تأکید فراوانی شده است، همچنین این صفت گران‌بها آرامش خاصی را به زندگی انسان می‌بخشد، زیرا شخص متواضع برخلاف انسان متکبر و مغرور، از زندگی و اطرافیانش توقع چندانی ندارد.
و بندگان خداى رحمان، كسانىاند كه روى زمين با تواضع و فروتنى راه مىروند
آینه:
حکایت؛ آخوند ملاعلی همدانی از علمای طراز اول همدان، روزی در مشهد، خدمت حاج شیخ حسنعلی نخودکی اصفهانی رسید و از ایشان تقاضای موعظه کرد، حاج شیخ حسنعلی در جواب می‌گوید: «مرنج و مرنجان». مرحوم آخوند ملاعلی همدانی می‌گوید: خب «مرنجان» راحت است، ما کاری می‌کنیم که خودمان را بسازیم و کسی را از خود ناراحت نکنیم، اهانت به کسی نمی‌کنیم، غیبت کسی را نمی‌کنیم و این را می‌شود انجام داد، اما «مرنج» را چکار کنیم؟ کسی به ما بدی می‌کند، غیبتمان را می‌کند، پولمان را می‌خورد، قهراً انسان رنجش پیدا می‌کند، مگر می‌شود چنین چیزی که انسان نرنجد؟ فرمودند: بله، گفت: چطور؟ فرمود: «خودت را کسی ندان»، عیب کار ما همین‌جا است. ما خودمان را کسی می‌دانیم. به ثروتمان، به علممان، به ریاستمان، به هر چیزی می‌بالیم، لذا هیچ کس جرات ندارد به ما تو بگوید.1 برمال جمال خویشتن غره مشو کان را به شبی برند و آن را به تبی
پی نوشت: 1.با اقتباس و ویراست از کتاب موعظه خوبان منبع:حوزه