مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: باید از آن چه می‌باید بگوییم، که نگفتیم، یا از آن چه باید نگوییم، گفتیم، و یا از این که در فلان مکان یا زمان می‌باید فلان کار را بکنیم و نکردیم، یا نکنیم و کردیم، استغفار کنیم.
عقیق:مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: باید از آن چه می‌باید بگوییم،
که نگفتیم، یا از آن چه باید نگوییم، گفتیم، و یا از این که در فلان مکان
یا زمان می‌باید فلان کار را بکنیم و نکردیم، یا نکنیم و کردیم، استغفار
کنیم؛ زیرا تلف مال نسبت به تلف نفوس اهون، و تلف نفوس نسبت به تلف دین
اهون است، یک میلیارد، هزینه سه روز جنگ آن هم از کیسه خود ملت شوخی نیست.
از هزار سال پیش ائمه ما از این گونه ابتلائات خبر داده‌اند و راه خلاص و
نجات از آنها را هم برای ما بیان فرموده و نشان داده‌اند. و فرموده‌اند
فلان دعا، از جمله دعای فرج را بخوانید، و آن را از نشانه های مؤمن
شمرده‌اند، و نیز فرموده‌اند که به طور کلی در همه ابتلائات و اختلافات،
راه علی (علیه السلام) راه نجات است. چه کرده‌ایم که این گونه ابتلائات بر ما وارد می‌شود؟! ابتلائات، مقدمه تضرعات و بندگی است. خداوند می‌فرماید: فلولا اذ جاءهم باسنا تضرعوا ای کاش آن هنگام که گرفتاریی از سوی ما به آنان رو می‌آورد، به تضرع و زاری می‌پرداختند!
پی نوشت: کتاب در محضر حضرت آیت ا.... العظمی بهجت – ص 137 محمد حسین رخشاد منبع:تسنیم