اما آخرت هیچ راه نمی‌رود. کسی نشنیده آخرت راه برود. قیامت آخر ندارد. قرب خدا آخر ندارد. دنیا آخر دارد، برزخ آخر دارد، امّا قیامت حضور خداست. قرب خداست. لذا آخر ندارد. شبها صبح می‌شوند و روزها غروب می‌شوند. اما قیامت نه شب می‌شود و نه روز. هیچکدام. روزی است که خیلی روز است، شب هم ندارد. شب است که سبب می‌شود روز را می‌شناسیم. شب را هم می‌شناسیم، وقتی شب نشود روز کجاست؟

پی نوشت:

کتاب طوبای محبّت جلد دوم– ص 223
مجالس حاج محمّد اسماعیل دولابی