یک نشریه مطرح آلمانی در گزارشی به مناسبت ایام عاشورا و با اشاره به اجتماع عظیم شیعیان در اربعین حسینی نوشت: در میان سیل جمعیت، کسی از تهدید و ترور هراس ندارد. حتی حوادثی که در حج اتفاق می‌افتد، تابه‌حال اینجا رخ نداده است.
عقیق:در گزارشی که اخیرا از اجتماع بزرگ اربعین در یکی از نشریه‌های مطرح آلمان (روزنامه تاگس اشپیگل) منتشر شده، نویسنده اذعان کرده که اجتماع بزرگ اربعین به عنوان یکی از بزرگترین اجتماعات شیعیان و اجتماعی مذهبی است که از حج نیز بسیار بزرگتر شده است.
در این گزارش آمده است که هر سال میلیون‌ها نفر از شیعیان علی رغم خطری که داعش ایجاد کرده است برای مراسم اربعین راهی عراق و کربلا می‌شوند. کربلا که امروز نزدیک به یک میلیون نفر جمعیت دارد در زمان‌های قدیم شاید به این اندازه اهمیت نداشته و اندازه آن روی نقشه تنها یک نقطه در میان صحرا بوده است.
امروزه این شهر از جمعیت زیادی برخوردار است و اقتصادش از زائران سود زیادی می‌برد. از زائرانی که در طول یک هفته برنامه اربعین به این نقطه سفر می‌کنند. اغلب خانه‌هایی که در مرکز شهر واقع شدهاند در میان دهه‌های دهم تا سی‌ام ساخته شدهاند.
خانه‌ها معمولاً یک یا دو طبقه و بیشتر با خشت و نمای ساده تزئیین شدهاند. اگرچه از دیواره 1200 ساله این شهر اثر کمتری مانده، اما هنوز از اهمیت زیادی برخوردار است. گفته می‌شود تنها کسانی که در درون محدوده قدیمی این دیواره قدیمی زندگی می‌کنند، کربلایی محسوب می‌شوند.
مهاجرانی که در طول سالیان زیاد به اینجا می‌آمدند، در آن سوی شهر سکنی می‌گزیدند. پس از حملات داعش ده‌ها هزار نفر از شمال عراق مجبور به فرار و مهاجرت شدند و به استان کربلا آمدند. در میان آنها مسیحیانی هستند که حتی اجازه ساخت یک کلیسا نیز یافتند.
به گزارش رایزنی فرهنگی ایران در برلین، نویسنده این مقاله در ادامه به اتفاقات ناگوار و حوادث محتملی که اتفاق می‌افتند می‌پردازد و می‌نویسد: «در سال‌های گذشته حوادث تروریستی اتفاق افتاده است. اما در میان این سیل جمعیت، کسی از تهدید و ترور هراس ندارد. حتی حوادثی که در حج اتفاق می‌افتد، تابحال اینجا اتفاق نیافتاده است. من در مکانی هستم به نام بین الحرمین، جایی که 150 متر بین دو حرم فاصله است. در میان اقیانوسی از رنگ‌های مشکی غرق شده‌ام که بر تن زائران این مکان است. آنقدر جمعیت زیاد است که با تلفن همراه نمی‌توانم با کسی تماس برقرار کنم. اینجا زائران (امام) حسین را صدا می‌کنند. کسی که برایشان هنوز زنده است. آنقدر برایش اشک می‌ریزند و گریه می‌کنند، گویی که دوست نزدیک خود را از دست داده‌اند. اینجا از هر قشر و از هر سنی می‌توان افرادی را دید که سختی راه و جسم و خطر را بر جان خریده‌اند.»