«سُوَیدِ بنِ عَمروِ خَثعُی» آخرین شهید کربلا بود. چون حرکت نمی‌کرد؛ دشمن فکر کرد کشته شده است، ولی او در آخرین لحظات جنگ که هنوز رمقی در بدن داشت کمی به هوش آمد و با آخرین رمق خود شروع به جنگ کرد.
عقیق:پیرمردی بسیار نمازگرار، شجاع و
کارآزموده جنگ و از اشراف و بزرگان بود. پدرش عمرو بن ابی المُطاع
الخَثعَمی اَنماری است؛ از این رو، به سوید بن مطاع هم معروف است. خثعمی
منسوب به خثعم بن آرش بود – قبیله‌ای از اعراب قحطانی که اصالتا یمنی
بودند. اینکه سوید کجا و کی به امام حسین(علیه‌السلام) پیوسته در تاریخ ذکر نشده است. سوید و بشر بن عمر و حضرمی از اصحابی بودند که تا قبل از شهادت جوانان بنی‌هاشم زنده مانده بودند.
وی از بامداد روز عاشورا همچون شیری غران، به لشگر عمر سعد حمله می‌کرد و
بسیاری از آنها را کشت تا تمام بدنش پر از زخم و جراحت شد و بیهوش بر زمین
افتاد و و ناتوان شده بود. دشمن فکر کرد کشته شده است، ولی او در آخرین
لحظات جنگ که هنوز رمقی در بدن داشت کمی به هوش آمد و در همان حال شنید که
کوفیان به همدیگر مژده می‌دهند و شادی‌کنان می‌گویند که «حسین کشته شد!» و
شنید که خاندان امام حسین(علیه‌السلام) فغان و فریاد می‌کردند. از این‌رو
با زحمت زیاد بلند شد و با آخرین رمق خود شروع به جنگ کرد. سربازان عمر سعد
شمشیر او را برده بودند، ولی او خنجرش را که در چکمه‌ی‌خود مخفی کرده بود،
بیرون آورد و مدتی با آنها جنگید تا سرانجام دو نفر به نام عروة بن بطان
ثعلبی و زیدبن رقاد الجنبی (جُهَنی) شهیدش کردند. لذا او آخرین نفر از
اصحاب امام حسین(علیه‌السلام) است که بعد از شهادت آن حضرت به شهادت نائل
شد.
پی نوشت:
کتاب گذری بر زندگی شهدای غیر هاشمی کربلا(نویسنده: رفیعه رضا داد)