راه نجات تمسک به محبت اهل بیت علیهم السلام است / معرفت باید قبل از محبت باشد

وجود نازنین پیامبر عظیم الشان اسلام صلی الله علیه و آله خطاب به اباذر مطلب بسیار مهمی را خطاب می فرماید که راهگشای ما در دنیا و کلید سعادت دنیا و آخرت ماست. حضرت طریق بندگی را در سه مطلب بیان می کند: یک معرفت نسبت به ذات اقدس اله، دوم اقرار به رسالت پیغمبر صلی الله علیه و آله که بشیر و نذیر برای امت و به اذن الله سراج منیر است و سوم محبت به اهل بیت علیهم السلام.

پیامبر عظیم الشان اسلام صلی الله علیه و آله دو تشبیه بیان می فرماید: مَثَل اهل بیت (علیهم السلام) در میان امت من مثل کشتی نوح می ماند، اگر کسی سوار بر این کشتی شود نجات پیدا می کند و اگر کسی از این کشتی برگردد غرق می شود و هلاک می شود، مَثَل اهل بیت (علیهم السلام) در میان امت من مثل درب حطّه در بنی اسرائیل است و هر کس از این درب گذر کند بیمه می شود و نجات پیدا می کند. پیامبر عظیم الشان اسلام صلی الله علیه و آله می خواهند بفرمایند راه نجات تمسک به محبت اهل بیت علیهم السلام است.

خدا دو نعمت به انسانها ارزانی داشته است و کسانی که طالب سرّ هستند و می خواهند به درجات بالای سلوکی برسند از این دو مطلب بهره ببرند؛ یک معرفت و شناخت و دوم محبت و عشق. محبت و عشق بواسطه معرفت و شناخت مدیریت می شود. اگر قبل از محبت معرفت و شناخت نباشد، محبت از جنس مادی، گذرا و غیرمستمر می شود که بدل و جایگزین می شود و عمق نخواهد داشت. این معرفت و شناخت به محبت جهت می دهد و نشان می دهد آن را کجا هزینه کنیم.

نوع انسان ها به بیان قرآن عجول است، حریص و کم طاقت است. انسان به محض اینکه فرصتی برای استفاده از محبت پیدا کند، آن را اِعمال می کند در حالی که باید قبل از محبت، معرفت باشد تا به بی راهه نرود.

ویژگی های متمسکین به محبت اهل بیت علیهم السلام

حضرت موسی بن جعفر علیه السلام فرمود: خوشا به حال شیعیان ما که در زمان غیبت متمسک به ما اهل بیت علیهم السلام می شوند. از بیان حضرت می توان استفاده کرد که تنها راه نجات در زمان غیبت و اینکه انسان در دام فتنه ها نیفتاد و مبتلا به پرستش طاغوت های درون و بُرون نشود، اسیر شیطان نشود، تمسک به اهل بیت (علیهم السلام) است. کسانی که متمسک به حبّ اهل بیت (علیهم السلام) هستند ویژگی هایی دارند که در روایت حضرت بیان شده است. برای رسیدن به درجات بالای محبت اهل بیت (علیهم السلام) این نکات دارای اهمیت است.

نشانه ی کسی که تمسک به محبت اهل بیت (علیهم السلام) دارد این دو مطلب است: طُوبی لِشیعَتِنَا المُتَمَسِکینَ بِحَبلِنا فی غَیبَهِ قائِمِنا الثابِتینَ عَلی مُوالاتِنا وَ البَراءَهِ مِن اَعدائِنا 1 ؛

"مُوالاتِنا" یعنی کسی که پیرو اهل بیت (علیهم السلام) است. کسی که در یک مقطع خاص اوامر را رعایت کند و در مقطع دیگر عمل نکند یا اگر به نفعش نیست عمل نکند در این تعریف نمی گنجد. زنی به حضرت زهرا سلام الله علیها عرض کرد: شوهرم گفته از شما بپرسم آیا من از شیعه ی شما هستم؟ حضرت فرمود: به شوهرت بگو اگر به اوامر ما عمل می کنی و از نواهی ما اجتناب می کنی از شیعیان ما هستی وگرنه شیعه ی ما نیستی.

متمسکین به محبت اهل بیت (علیهم السلام) هر چیزی را که بخواهد آنها را از اهل بیت علیهم السلام فاصله بدهد کنار می زند، هر چیزی که بوی دشمنی با اهل بیت علیهم السلام بدهد را کنار می زنند.

امام حسین علیه السلام سرّ الله است / القاب منحصر به فرد امام حسین علیه السلام

روایت از حذیفه هست، حذیفه نقل میکند: "قال رایت النبی آخذ بیدالحسین بن علی علیهما السلام" دیدم نبی مکرم اسلام در حالیکه دست امام حسین علیه السلام را گرفت و بالا آورد مقابل مردم فرمود: "یاایهاالناس هذا الحسین ابن علی فاعرفوه" 2 این حسین را بشناسید و معرفت نسبت به او پیدا کنید، این معرفت یعنی بدانید این حسین (علیه السلام) سرّ الله است، نسبت به اسراری که در حضرت است معرفت و شناخت عمیق پیدا کنید، از کلمات و اسمائی که برای حضرت به کار رفته کاملا واضح است که حسین علیه السلام سرّ الله است. چند نمونه از آن را بیان می کنم:

جزع، بی قراری و از خود بیخود شدن برای هر مطلبی مکروه است جز برای حضرت ابی عبدالله الحسین علیه السلام! امام صادق علیه السلام فرمود: در هر چیز جزع آوری مکروه است انسان جزع کند و از خود بیخود شود غیر از جزع بر امام حسین علیه السلام که در آن اجر و ثواب هم هست.

هر خاکی را بخورید حرام است الا خاک قبر امام حسین علیه السلام که در تربت او شفا قرار دارد. زیر ناودان طلا اگر دست به دعا بلند کنی ممکن است قبول بشود یا نشود همینطور در خانه ی خدا، رکن یمانی و ... اما زیر قبه ابی عبدالله الحسین علیه السلام فرموده اند که دعا مستجاب است چون حسین علیه السلام سرّ الله و ثارالله است. اسامی که برای حضرت سید الشهدا به کار می رود خاص حضرت است مثل "الوتر الموتور" یعنی دردانه و یکی یکدانه ی خدا که خاص ابی عبدالله الحسین علیه السلام است.

معنای زیبای "لبیک داعی الله"

ابی عبدالله الحسین علیه السلام پدر بندگی است یعنی کسی که بندگی خدا را در معرض ظهور گذاشت. یا "لبیک داعی الله" ای دعوت کننده به سمت خدا! چه معنی دارد که به امام حسین علیه السلام لبیک می گوییم؟ "لبیک داعی الله" یعنی تو ما را خوانده ای و ما به تو لبیک می گوییم، یعنی اگر به قلب تو نگاه نکرده باشد یا دعوتت نکرده باشد الان اینجا نبودی! پس به قلبت نگاه کرده و تو را دعوت کرده که اینجا هستی. این ویژگی منحصر به ابی عبدالله الحسین علیه السلام است.

استاد ما آیت الله مظاهری در مسجد زیارت عاشورا می خواندند آقای مداح گفت: السلام علیک یا اباعبدالله! حسین جان جواب سلام واجب است. آیت الله مظاهری رو به مداح کرد و فرمود: دیگر این حرف را نزن! امکان ندارد شما در سلام دادن از امام معصوم علیه السلام سبقت بگیرید. امام حسین علیه السلام به تو سلام کرده و تو به حضرت جواب سلام می دهی.

امیرالمومنین علیه السلام به امام حسین علیه السلام نگاه کرد و فرمود: ای کُشته ی اشک مومنین. خود امام حسین علیه السلام فرمودند: من کُشته ی اشک چشم هستم. نشانه بودن ایمان در قلب و معیار این است که اگر نام حسین علیه السلام را ببرند چه حالی پیدا می کنند؟ غیرارادای از چشم فرد اشک می آید، "قتیل العبرة" این هم منحصر به ابی عبدالله الحسین علیه السلام است که از القاب و اسماء خاص است و باید نسبت به اینها معرفت پیدا کرد.

هدف حرکت ابی عبدالله الحسین علیه السلام

چه ویژگی هایی در امام حسین علیه السلام وجود دارد که امتیازات والا را به او داده اند؟ حضرت زهرا سلام الله علیها می فرماید: نصف عبادات عمرم را به گریه کنان حسین (علیه السلام) می دهم. امیرالمومنین و امام حسن علیه السلام هم همینطور.

هدف حرکت ابی عبدالله الحسین علیه السلام در دو مطلب است:

1- وفای به عهد بندگی؛ بالاترین و زیباترین بندگی را در کربلا به ظهور رساند. در زبان عرب اگر کسی دارای یک ویژگی خاص باشد یک "اَب" به معنای پدر به او می چسبانند مثل "اَب الجود، اَب السخّا" یعنی بالاتر از آن دیگر قابل تصور نیست. امام حسین علیه السلام هم به زیباترین وجه ممکن به عهد بندگی پرداخت و هر آنچه داشت در مسیر اطاعت خدا بذل کرد، بذل یعنی دادن و بخشیدن تمام سرمایه هاست، هبه بخشیدن قسمتی از مال است، امام حسین علیه السلام "باذل" است. حضرت در مقابل مخالفان حرکت فرمودند: از رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیدم که خدا دوست دارد مرا کشته ببیند، خدا می خواهد خانواده ات را در اسارت ببیند.

شیطان تمام جنودش را جمع کرد تا بتواند یک آخ و ناله از حضرت بگیرد اما نتوانست حتی در قتلگاه. بندگی یعنی دادن تمام سرمایه ها در راه خدا، حسین علیه السلام هم تمام سرمایه اش را در راه خدا داد. ابی عبدالله الحسین علیه السلام در حالت سجده شهید شدند که نشان از بندگی حضرت بود.

2- روشن کردن نور هدایت؛ دومین هدف ابی عبدالله الحسین علیه السلام روشن کردن نور هدایت بود. می فهمید که حسین علیه السلام دست ناموسش را گرفت و به کربلا رفت برای اینکه ما انسان وار زندگی کنیم و در دام شیطان نیافتیم؟ هر وقت در زندگی حس کردید راه را گم کرده اید به درب خانه ابی عبدالله الحسین علیه السلام بروید. حسین علیه السلام انسان را در مسیری قرار می دهد که حیّ حقیقی می شود، قلب مرده ی انسان به برکت ایشان زنده می شود.