عقیق: بصائر از حمران از ابو جعفر(ع) آورده است : وقتى خداوند خلايق را آفريد ، آبى گوارا و نيز آبى شور و تلخ را به وجود آورد . سپس هر دو را مخلوط كرد ، آنگاه از روى زمين ، گلى را برگرفت و آن را بسيار مالاند ، پس به اصحاب يمين ( ياران دست راست كه مانند انبوه مورچگان بودند ) فرمود : به  سلامت رو به بهشت آوريد . بعد به انبوه اصحاب شمال(یاران چپ ) فرمود : رو به آتش جهنم ببريد كه اهميتى به شما نمى دهم . سپس فرمود : آيا پروردگار شما نيستم ؟ گفتند : چرا ، گواهى داديم ، مبادا روز قيامت بگوييد از اين امر غافل بوديم .(1) .سپس براى پيامبران عهد وپيمان گرفت وفرمود : آيا پروردگار شما نيستم؟ آيا اين محمد رسول خدا و اين على امير مؤمنان است ؟ گفتند: بلى ، نبوت برايشان ثابت شده است. آنگاه براى اولواالعزم ميثاق ستاند و فرمود : آيا پروردگارتان نيستم و محمد رسولم و على امير مؤمنان و جانشينان پس از وى ، واليان امر و نگه داران علمم نيستند ؟ نيز با مهدى دينم را نصرت و يارى مى دهم ; به وسيله او دولتم را آشكار مى كنم; با وجودش، از دشمنانم انتقام مى گيرم وبندگان مرا مى پرستند ، چه خوش داشته باشند و چه نداشته باشند ؟ گفتند : اى پروردگار ! پذيرفتيم و بر اين مطلب گواه و شاهديم !

حضرت آدم نپذيرفت و انكار هم نكرد اما براى پنج اولواالعزم ، درباره مهدى عزم جزم شد اما آدم تصميم نداشت او را بپذيرد ، كه خدا در اين باره مى فرمايد : « به يقين پيش از اين با آدم پيمان بستيم ، ولى آن را فراموش كرد و براى او عزمى استوار نيافتيم »(2). مقصود آن است كه پيمان را ترك گفت . پس خدا به آتش دستور داد كه شعله كشيد ، سپس به اصحاب شمال(ياران چپ ) فرمود : داخل آتش شويد ، اما آن را ترسناك ديدند و از آن دورى كردند . خدا به اصحاب يمين(ياران دست راست ) فرمود: داخل آتش شويد ، كه وارد آن شدند و بر آنان سرد و سلامت بود . ياران چپ گفتند : پروردگارا ! عذر ما را بپذير و فرصتى ديگر به ما بده ، خدا فرمود : عذرتان را پذيرفتم ، برويد و وارد آتش شويد اما باز ترسيدند ، در اينجا بود كه طاعت و معصيت و ولايت ثابت و معلوم گرديد .(3)
اگر روايت صحيح باشد ، شايسته است انتساب مطلب به آدم(ع)مربوط به زمان پيش از آمدن وى به دنيا باشد ، يعنى قبل از آن كه خدا او را برگزيده ، پيامبرى معصوم قرارش بدهد .