مهم‌ترین شرط قبولی طاعات و عبادات در اسلام، داشتن اخلاص در عمل و نیت است، به نحوی که اگر این صفت در عبادات نباشد، جدای از اینکه مورد قبول درگاه الهی واقع نمی‌شود، گاهی منجر به ریا و دوری از خالق بی‌همتا نیز می‌گردد.
وَ ما أُمِرُوا إِلاَّ لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصينَ بینه/5
و به آن‌ها دستوری داده نشده بود مگر بر اینکه خدا را به اخلاص کامل پرستش کنند
حکایت؛ روزی ملّا عبدالله شوشتری به دیدن شیخ بهایی (ره) رفت، ساعتی با وی به گفتگو پرداخت. در این موقع صدای اذان بلند شد. شیخ بهائی فرمود: در همین جا نماز بخوانید تا ما هم به شما اقتدا کنیم و از فیض نماز جماعت بهره‌مند گردیم.
ملّا عبدالله مقداری تأمل کرد، سپس از جا برخاست و بدون آنکه در منزل شیخ نماز جماعت بخواند، به خانه خود رفت. یکی از دوستان و شاگردان خاص او که حضور داشت، پرسید: شما که این‌قدر مقید هستید نماز را اول وقت بخوانید، چرا خواسته شیخ را اجابت نکردید و همان‌جا نماز نخواندید؟
پاسخ داد: در آن موقع که شیخ چنین پیشنهادی کرد، با خود فکر کردم، آیا اگر شیخ، پشت سر من نماز بخواند، تغییری در من ایجاد نمی‌شود؟ دیدم چنان نیست که نفس من تغییری در خود احساس نکند و شاید نماز من با اخلاص کامل نباشد، لذا نماز نخوانده از خانه او بیرون آمدم.1
پی نوشت: 1. با اقتباس و ویراست از کتاب نماز خوبان منبع:حوزه