23 مهر 1400 9 (ربیع الاول 1443 - 07 : 01
کد خبر : ۷۷۸۷۰
تاریخ انتشار : ۱۶ شهريور ۱۳۹۵ - ۰۰:۲۴
کافرون یعنی کافرها و این سوره مکی است.
عقیق: در این سوره خداوند به پیامبر خویش دستور می دهد که سازش ناپذیری و بیزاری خود را از آیین بت پرستی اعلام کند و به کفار نیز خبر دهد که از اصرار آنان بر کفر و نپذیرفتن دین اسلام، آگاه است.
ترجمه آیات اینگونه است:
بگو: ای کافران، آنچه را که شما می پرستید، هرگز نمی پرستم، و آنچه را که من می پرستم هرگز شما نمی پرستید، و من هرگز پرستنده معبودان شما نیستم، و شما هرگز پرستندگان معبود من نیستند. دین شما برای خودتان و دین من برای خودم.
نزول این سوره به دنبال جریانی بود که برای پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) پیش آمد. آن ماجرا چنین است:
باطل شمردن بت ها و خدایان ساختگی مشرکین توسط حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) ، بر آنان بسیار سخت بود. از این رو برای آنکه آن حضرت با بت های آنان کاری نداشته باشد، روزی بزرگان قریش نزد ایشان آمدند و پیشنهادی کردند. آنها گفتند: برای آنکه دشمنی از میان برداشته شود، ما قبول می کنیم که خدای تو را بپرستیم و تو هم قبول کن که خدایان ما را بپرستی. بالاخره یا خدای تو حق است، یا خدایان ما. اگر خدایان ما حق بود، سر تو بی کلاه نمانده و اگر خدای تو حق باشد، ما از پرستش او بهره مند می شویم!
لیکن از آنجا که توحید و یکتاپرستی با پرستش خدایان باطل و ساختگی سازگاری ندارد، این سوره در جواب آنان نازل شد، و آنها را کاملا از سازش بین اسلام و کفر مأیوس ساخت.


پی نوشت:

کتاب گلستان سوره‌ها – ص 223
محمدحسین جعفری

منبع:تسنیم
گزارش خطا

ارسال نظر
نام:
ایمیل:
نظر: