عقیق: در این سوره خداوند به پیامبر خویش دستور می دهد که سازش ناپذیری و
بیزاری خود را از آیین بت پرستی اعلام کند و به کفار نیز خبر دهد که از
اصرار آنان بر کفر و نپذیرفتن دین اسلام، آگاه است. ترجمه آیات اینگونه است:
بگو: ای کافران، آنچه را که شما می پرستید، هرگز نمی پرستم، و آنچه را که
من می پرستم هرگز شما نمی پرستید، و من هرگز پرستنده معبودان شما نیستم، و
شما هرگز پرستندگان معبود من نیستند. دین شما برای خودتان و دین من برای
خودم. نزول این سوره به دنبال جریانی بود که برای پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) پیش آمد. آن ماجرا چنین است:
باطل شمردن بت ها و خدایان ساختگی مشرکین توسط حضرت رسول (صلی الله علیه و
آله و سلم) ، بر آنان بسیار سخت بود. از این رو برای آنکه آن حضرت با بت
های آنان کاری نداشته باشد، روزی بزرگان قریش نزد ایشان آمدند و پیشنهادی
کردند. آنها گفتند: برای آنکه دشمنی از میان برداشته شود، ما قبول می کنیم
که خدای تو را بپرستیم و تو هم قبول کن که خدایان ما را بپرستی. بالاخره یا
خدای تو حق است، یا خدایان ما. اگر خدایان ما حق بود، سر تو بی کلاه
نمانده و اگر خدای تو حق باشد، ما از پرستش او بهره مند می شویم! لیکن
از آنجا که توحید و یکتاپرستی با پرستش خدایان باطل و ساختگی سازگاری
ندارد، این سوره در جواب آنان نازل شد، و آنها را کاملا از سازش بین اسلام و
کفر مأیوس ساخت.