اما علت اینکه ما مسلمانان آنگونه که شایسته است به قرآن مراجعه نمی‌کنیم شاید این باشد که از پاسخ این سؤال که برای آموختن دین خود باید به سراغ کدام منبع برویم غافلیم و به همین دلیل است که گاهی برخی از ما برای تقویت دینداری خود سراغ هر کتاب، شخص و رسانه‌ای می‌رویم جز آنکه باید برویم. 

علامه طباطبایی(ره) صاحب تفسیر المیزان در پاسخ به این سؤال که اسلام را باید از کجا شناخت؟ در کتاب «قرآن در اسلام» می‌نویسد:

آیین‌ اسلام که بهتر از هر آیین دیگری سعادت زندگی بشر را تأمین و تضمین می‌کند از راه قرآن مجید به دست مسلمانان رسیده است و مواد دینی اسلام که یک سلسله معارف اعتقادی و قوانین اخلاقی و عملی است ریشه اصلی آنها در قرآن مجید است، خدای متعال می‌فرماید: «إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ یَهْدِی لِلَّتِی هِیَ أَقْوَمُ؛ به درستی این قرآن به سوی آیینی راهنمایی می‌کند که بهتر از هر آیین دیگر جهان بشریت را اداره می‌کند». 

و باز می‌فرماید: «وَنَزَّلْنَا عَلَیْكَ الْكِتَابَ تِبْیَانًا لِكُلِّ شَیْءٍ؛ و فرو فرستادیم بر تو این کتاب را که همه چیز را بیان می‌کند و روشن می‌سازد» و روشن است که در قرآن مجید «اصول عقاید» دینی و «فضایل اخلاقی» و کلیات «قوانین عملی» در آیات بسیاری که نیازی به نقل آنها نیست ذکر شده است.

رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز در نخستین نامه خود به جوانان اروپا و آمریکای شمالی در تاریخ 2 بهمن 1393 در رابطه با لزوم آشنایی با اسلام از طریق قرآن می‌نویسند:

اسلام را از طریق منابع اصیل و مآخذ دست اوّل آن بشناسید. با اسلام از طریق قرآن و زندگی پیامبر بزرگ آن (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌و‌سلّم) آشنا شوید. من در اینجا مایلم بپرسم آیا تاکنون خود مستقیماً به قرآن مسلمانان مراجعه کرده‌اید؟ آیا تعالیم پیامبر اسلام (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) و آموزه‌های انسانی و اخلاقی او را مطالعه کرده‌اید؟ آیا تاکنون به جز رسانه‌ها، پیام اسلام را از منبع دیگری دریافت کرده‌اید؟ آیا هرگز از خود پرسیده‌اید که همین اسلام، چگونه و بر مبنای چه ارزشهایی طیّ قرون متمادی، بزرگ‌ترین تمدّن علمی و فکری جهان را پرورش داد و برترین دانشمندان و متفکّران را تربیت کرد؟