چنان که می‌فرماید: «أَمْ یَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَلْ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿33﴾ فَلْیَأْتُوا بِحَدِیثٍ مِثْلِهِ إِنْ كَانُوا صَادِقِینَ ﴿34﴾ یا می‌گویند پیغمبر اکرم(ص) خودش قرآن را ساخته و به خدا نسبت داده است بلکه اینان ایمان نمی‌آورند پس اگر راست می‌گویند سخنی همانند آن بیاورند (سازند)».
و می‌فرماید: «قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنْسُ وَالْجِنُّ عَلَى أَنْ یَأْتُوا بِمِثْلِ هَذَا الْقُرْآنِ لَا یَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَلَوْ كَانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِیرًا؛ بگو - ای محمد - اگر جن و انس گرد هم آیند که مانند این قرآن بیاورند همانند آن را نخواهند آورد اگرچه برخی از ایشان پشت و پناه برخی دیگر شوند»..
و می‌فرماید: «أَمْ یَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ فَأْتُوا بِعَشْرِ سُوَرٍ مِثْلِهِ مُفْتَرَیَاتٍ؛ یا می‌گویند قران را به خدا بسته بگو پس 10 سوره افترایی مانند آن بیاورید».
و می‌فرماید: «أَمْ یَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِثْلِهِ؛ یا می‌گویند قرآن را به خدا بسته بگو پس یک سوره همانند آن بیاورید».
و باز در تحدی با پیغمبر اکرم(ص) می‌فرماید:
«وَإِنْ كُنْتُمْ فِی رَیْبٍ مِمَّا نَزَّلْنَا عَلَى عَبْدِنَا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهِ؛ و اگر از آنچه بر بنده خودمان فرو فرستادیم در شک باشید از مردی مانند وی - که درس نخوانده و نوشتن یاد نگرفته و در محیط جاهلیت نشو و نما یافته باشد - یک سوره قرآنی بیاورید.».
و باز از راه نداشتن اختلاف و تضاد تحدی کرده می‌فرماید:
«أَفَلَا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ وَلَوْ كَانَ مِنْ عِنْدِ غَیْرِ اللَّهِ لَوَجَدُوا فِیهِ اخْتِلَافًا كَثِیرًا؛ آیا در قرآن تدبیر نمی‌کنند و اگر از پیش غیرخدا بود در آن اختلافات بسیار پیدا می‌کردند».
زیرا همه چیز در این جهان مشمول قانون تحول و تکامل است و از تضاد اجزاء و احوال خالی نیست و اگر قرآن کار بشر بود و در ظرف 23 سال قطعه قطعه ساخته می‌شد از اختلاف اوصاف و احوال سالم نمی‌ماند و این طور یکنواخت نبود.
قرآن مجید که بدین تحدیات سخن خدا بودن خود را اعلام و تثبیت می‌کند در سرتاسر خود به صراحت حضرت محمد(ص) را پیغمبر و فرستاده خدا معرفی می‌کند و بدین وسیله سند نبوت آن حضرت قرار می‌گیرد و روی همین اصل بارها در کلام خدا به پیغمبر اکرم(ص) امر می‌شود که در اثبات نبوت خود به شهادت خدا یعنی به تصریح قرآن مجید به نبوتش، استناد جوید: «قُلْ كَفَى بِاللَّهِ شَهِیدًا بَیْنِی وَبَیْنَكُمْ؛ بگو شهادت خدا - به نبوت من- میان من و شما کافی است».
و در جای دیگر علاوه بر شهادت خدای متعال شهادت ملائکه را نیز نقل می‌کند:
«لَكِنِ اللَّهُ یَشْهَدُ بِمَا أَنْزَلَ إِلَیْكَ أَنْزَلَهُ بِعِلْمِهِ وَالْمَلَائِكَةُ یَشْهَدُونَ وَكَفَى بِاللَّهِ شَهِیدًا؛ لکن خداوند به آنچه به سوی تو نازل کرده شهادت می‌دهد و ملائکه نیز شهادت می‌دهند و خدا در شهادت کافی و بس است».
منبع: قرآن در اسلام؛ علامه طباطبایی(ره)