پای درس اخلاق آیت‌الله ضیاءآبادی
پیامبر اکرم(ص) می‌فرمایند: اگر از دنیا نماند مگر یک روز، هر آینه خدا همان یک روز را آنقدر طولانی می‌کند تا مرد صالحی از خاندان مرا بر انگیزد که اسم و کنیه‌اش همانند اسم و کنیه من است، زمین را پر از عدل و داد می‌نماید، همانگونه که پر از ظلم و جور شده است.
عقیق:آیت‌الله سیدمحمد ضیاءآبادی از اساتید برجسته اخلاق در شهر تهران است. در ادامه پای سخنان این مفسر قرآن کریم می‌نشینیم:
از مسائل مسلم در عالم اسلام، مسئله ظهور حضرت مهدی (عج) است که مورد اتفاق همه فرق اسلامی، اعم از شیعه و سنی است. علاوه بر احادیث و روایات بسیار زیادی که درباره ظهور آن حضرت وجود دارد،آیات متعددی هم در این باره، تفسیر و تأویل شده است. مرحوم سیدهاشم بحرانی، عالم محقق و متتبع، در کتاب «المحجة فی ما نزل من القرآن فی القائم الحجة» شاید بیش از صد آیه تفسیر شده درباره ظهور آن حضرت، جمع‌آوری کرده است.
محققین گفته‌اند، شاید کمتر مسئله‌ای از مسائل اسلامی از نظر کثرت روایات در حد این مسئله باشد، روایت مشهور نبوی که به طور متواتر از طریق شیعه و سنی نقل شده است،حتمیت این ظهور را می‌رساند که فرمود: «لَوْ لَمْ یَبْقَ مِنَ الدُّنْیَا إِلَّا یَوْمٌ واحد لَطَوَّلَ اللَّهُ ذَلِکَ الْیَوْمَ حَتَّى یَبْعَثَ فِیهِ رَجُلًا مِنِّی أَوْ مِنْ أَهْلِ بَیْتِی یُوَاطِئُ اسْمُهُ اسْمِی وَاسْمُ أَبِیهِ اسْمَ أَبِی زَادَ فِی حَدِیثِ فِطْرٍ یَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطًا وَعَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ ظُلْمًا وَجَوْرًا»
«اگر از دنیا نماند مگر یک روز، هر آینه خدا همان یک روز را آنقدر طولانی می‌کند تا مرد صالحی از خاندان مرا بر انگیزد که اسم و کنیه‌اش همانند اسم و کنیه من است، زمین را پر از عدل و داد می‌نماید، همانگونه که پر از ظلم و جور شده است.»
همه کائنات در حال حرکت به سوی کمالند
حال، پیش از تمسک به آیات و روایات در این باب، ما با اندکی تأمل در نظام آفرینش به این حقیقت پی می‌بریم که اصلاً سیر طبیعی به ظهور حضرت مهدی موعود (عج) منتهی می‌شود؛ یعنی، این عالم از درون خود، طالب مهدی (عج) است و می‌کوشد که خودش را به دامن او بیفکند و آنجا آرام بگیرد و راز این مطلب آن است که بر اساس تحقیقات عمیقانه هستی شناسان و کسانی که کارشان کاوشگری برای شناختن نوامیس و قوانین عالم وجود است از طریق براهین متقن عقلی، این مطلب به دست آمده است که از جمله قوانین مسلم و ثابت عالم طبیعت، قانون تکامل است، یعنی،همه موجودات عالم طبیعت به جوهر ذات، در حال حرکت به سوی کمالند و هر نوعی از انواع کائنات از همان نخستین روز پیدایش با نیروی مناسبی که به آن مجهز است سعی می‌کند، خود را به کمال نوعی خویش برساند.
شما یک دانه گندم را در نظر بگیرید، این دانه که در دل خاک قرار گرفته است، زبان حالش این است که من به این حال نمی‌مانم باید تحت شرایط و عوامل مختلف قرار بگیرم و حرکت کنم تا روزی به صورت سبزه‌ای سر از خاک بر دارم و ساقه بند بندی پدید آورم که در انتهای آن، خوشه‌ای پر از سنبل‌های افشان دارای صد یا هفتصد دانه گندم بشوم. این «کمال نوعی» یک دانه گندم است.
نطفه یک انسان، از همان لحظه‌ای که در رحم مادر شروع به رشد و نمو می‌کند، زبان حالش این است که من باید مراحل و مدارج را طی کنم تا یک انسان کامل با قامتی رعنا و چهره‌ای زیبا بشوم. مغزی متفکر و دانشمندی مبتکر بشوم که با نیروی فکرم زمین و آسمان را به هم بپیچم و جو و ماورای جو را بشکافم و خود را به عرش اعلای پروردگارم برسانم و ندای او را بشنوم که:
«... دَنَا فَتَدَلىَ. فَکاَنَ قَابَ قَوْسَینِْ أَوْ أَدْنى»
و برسم به جایی که:
ز احمد تا احد یک میم فرق است/ همه عالم در آن یک میم غرق است
منبع:فارس