بعد میآید سراغ معلّم، بعد از
ولایت سر در میآورد و ائمّه و پیامبر(ص) که اَیوا هذِهِ
الامَّهِ(بحارالانوار جلد 16ص95) پدران این امّتند. ما به پدرهای کوچک
احترام گذاشتیم، آمدیم رسیدیم به پدرهای بزرگ. البته اشتباه نشود هیچ وقت
امکان ندارد که انسان دو پدر داشته باشد. ولی یک پدر کوچک و یک پدر بزرگ
ممکن است. امیرالمومنین(ع) پدر کوچک است، چون خیلی به ما نزدیک است. پدر
بزرگمان هم حضرت محمد(ص) است. اینها مربّیهای ما هستند – مربّی حقیقی –
خداوند آنان را مربّی ما قرار داده است. وقتی میفرماید: وَ بِالوالدین
اِحساناً، شامل امیرالمومنین، حضرت زهرا و پیامبر خدا(ص) هم میشود.
پی نوشت:
کتاب طوبای محبّت – ص 141
مجالس حاج محمّد اسماعیل دولابی