عقیق:در مطالب قبل ضمن اشاره به اهمیت جایگاه خانواده به عنوان پایگاهی برای تربیت افراد صالح به نقش اثرگذار این افراد صالح در تشکیل جامعه ای اسلامی اشاره شد و نیز بیان شد هرگونه رشد و افول جامعه بستگی به نوع تعلیم و تربیت خانوادگی دارد و در این راستا رزق حلال به عنوان اثرگذارترین عامل در تربیت اهل خانواده و نیز مهمترین شاخصه فرد مؤمن در پیگیری معیشت خانواده و بعد موضوع پرداخت نفقه مورد بررسی قرار گرفت. با این وجود آسیبی که ممکن است برای برخی مردان مؤمن ـ به عنوان کسانی که وسیله رزق خداوند به اهل منزل هستند ـ عارض شود، این است که با وجود وسعت رزق، خانواده خود را از حق طبیعیشان در استفاده از مواهب خداوند باز دارد و با رفتارهای مقدسمآبانه موجبات نارضایتی آنها را فراهم کند. در این صورت خانواده دچار آسیب میشود و دیگر مجالی برای اعمال تربیتهای بعدی باقی نمیماند. فردی که خداوند توفیق برکت مادی را به او عطا کرده است و از لحاظ مادی به وسعی رسیده که میتواند صاحب امکانات بهتر و وسیعتری شود، باید این امکان را برای خانواده خود مهیا کند. امام رضا (علیه السلام) در این زمینه فرمودند: «صاحبُ النّعمةِ یَجِبُ انْ یُوَسّع على عیالهِ؛ افرادى که از نعمتى برخوردارند باید بر زن و فرزند خود گشایش دهند» این رفتار ضمن اینکه باعث جلب محبت اهل خانواده میشود، زمینه را برای پذیرش تربیتهای بعدی از سوی خانواده فراهم میکند. البته این امر باید طوری مدیریت شود تا نعوذاً بالله باعث ایجاد خدشه بر روحیۀ معنوی خانواده نشود و آنها را از عبادات اولیه باز ندارد. اهلبیت(ع) با وجود این که وسعت رزق داشتند و خانوادۀ خویش را از جهت مالی تأمین میکردند، اما حساسیتشان در قبال مبارزه با تجملات و روحیه اشرافیگری هم قابل توجه بود.منبع:تسنیم