پیامبر(ص) فرمود: در شگفتم از مؤمن و ناشکیبی او از بیماری؛ اگر او بداند که در بیماری چه دارد، دوست می‌دارد که پیوسته در بیماری سر کند تا پروردگارش عزوجل را دیدار کند.
عقیق:سلامتی گرچه یکی از نعمت‌های الهی است، اما گاهی انسان را مغرور و او را از یاد خداوند غافل میکند، امام باقر(ع) می‌فرماید: «الجَسَدُ إذا لم یَمرَضْ أشِرَ و لا خَیرَ فی جَسَدٍ یَأشَرُ»؛ جسم اگر بیمار نشود، سرمست مى شود و در بدنى که(به بیمارى دچار نشود و) سرمست شود، خیرى نیست، آنچه در ادامه می‌آید برخی اجر و ثواب بیماری از منظر روایات است:
-پیامبر(ص) فرمود: بیمار، چهار بهره از بیماری می‌برد، قلم تکلیف از او برداشته شود، خداوند فرشته‌ای را امر کند تا هر عملی را که هنگام سلامتی کرده است برایش بنویسد، هر عضوی از عضوهای بیمار از آن بهره‌مند شود و گناهان از آن عضوها بیرون شوند، اگر بمیرد آمرزیده میرد و اگر زنده بماند آمرزیده شود.
-و فرمود: مسلمان وقتی از پیری سست و ناتوان شد، خداوند فرشته ای را امر می کند تا آنچه را در جوانی و نشاط و نیرومندیش می‌کرده است، در این حال برای او بنویسد و چنین است زمانی که بیمار شود؛ خداوند فرشته‌ای را امر میکند تا در بیماری او، هر عمل خیری را که هنگام سلامتی‌اش می‌کرده برایش بنویسد.
-و فرمود: چهار چیز از گنج‌های بهشت هستند: پنهان داشتن فقر، پنهان داشتن صدقه، پنهان داشتن مصیبت و پنهان داشتن درد.
-امام باقر(ع) فرمود: مردم در گذشته بی‌سبب می‌مردند، زمان ابراهیم(ع) که رسید، گفت : پروردگارا! مرگ را سببی گذار تا مرده بدان اجر یابد.
-پیامبر(ص) فرمود: در شگفتم از مؤمن و ناشکیبی او از بیماری؛ اگر او بداند که در بیماری چه دارد، دوست می‌دارد که پیوسته در بیماری سر کند تا پروردگارش عزوجل را دیدار کند.
-از پیامبر(ص) پرسیدند: کدامین مردم در بلای سخت‌ترند؟ فرمود: پیامبران و پس از ایشان، صالحان و پس از ایشان هر کس که بدیشان ماند و مانندتر باشد و فرمود: چون خداوند بنده‌ای را دوست بدارد، گرفتارش کند و اگر بسیار دوست بدارد، او را ویژه کند، گفتند: چگونه ویژه خود کند؟ فرمود: برایش مال و فرزندی نگذارد.
-و فرمود: از نیکویی‌های نهفته و ارزشمند، نهان داشتن مصیبت‌ها، بیماری‌ها و صدقه‌ها است.
-رسول خدا(ص) فرمود: خدای عزوجل می‌فرماید: من اگر بنده‌ای از بندگان مؤمنم را در بستر به بلایی دچار کنم و او به عیادت‌کنندگانش شکایت نکند، گوشتی بهتر از آن گوشت که دارد و خونی بهتر از آن خون که دارد برایش جایگزین کنم و اگر جان او را بگیرم به سوی رحمت من رهسپار است و اگر به او عافیت دهم، عافیت دهم در حالی که گناهی ندارد، گفتند: ای رسول خدا! چه گوشتی بهتر از گوشت خود اوست؟ فرمود: گوشتی که گناهی ندارد و خونی بهتر از آن خون که گناهی ندارد.
-امام صادق(ع) فرمود: امیرالمؤمنین(ع) بیمار شد، گروهی به عیادت او رفتند و از او پرسیدند: ای امیرمؤمنان! چگونه به صبح درآمدی؟
فرمود: با شر به صبح درآمدم، گفتند: سبحان الله! شما و چنین سخنی؟! فرمود: خدای تعالی می‌فرماید: «وَ نَبْلُوکُمْ بِالشَّرِّ وَ الْخَیْرِ فِتْنَهً وَ إِلَیْنا تُرْجَعُون»؛ و شما را از راه آزمایش به شر و خیر بیازماییم و به سوی ما بازگردانده می‌شوید، خیر، سلامتی و بی‌نیازی است و شر و بیماری و نیازمندی است که برای آزمایش است.
-پیامبر(ص) فرمود: تب بهره هر مؤمن از آتش است، تب از جوشش شعله‌های آتش دوزخ است، تب پیشاهنگ مرگ است، خدای عزوجل می‌فرماید: من چون به بنده‌ای از بندگانم مصیبتی در بدن یا مال یا فرزندانش رسانم و او با صبری و ستودنی با آن روبرو شود، روز قیامت از او شرم کنم که میزانی برایش گذارم تا نیک و بد عملش را بسنجم یا دفتر عملی برایش گشایم و فرمود: مؤمن چون بیمار شود، خداوند او را از گناهانش پاک کند چنان که کوره آهنگری آهن را پاک کند.