آن دسته از روایات به کمک این قسمت از زیارت جامعه دانسته می شود که «و بکم یمسک السماء ان تقع علی الارض ؛ و به واسطه‌ شماست كه خداوند آسمان را محفوظ نگاه داشته از اين كه بر زمين افتد؛ مگر به اذن و اراده‌ي او».

برآیند روایت فوق آن است که ذات اقدس الهی با «ولایت» که عمود نظام هستی است آسمان ها و زمین را حفظ می کند.

روایاتی نظیر «لو بقیت الارض بغیر امام لساخت» همانند آیه کریمه «لو کان فیهما ءالهة الا الله لفسدتا» دربردارنده استدلال کلامی اند.  این روایات تنها ادعای برکات معنوی را در بر ندارند بلکه بر این ادعا برهان می آورند که خدای سبحان در حفظ نظام هستی ائمه علیهم السلام را وسیله قرار داده است.

همان طوری که بدن با روح زنده است و از او مدد می یابد نظام کیهانی اجرام سرد، مواد بی روح و عناصرمرده نیستند بلکه مجموعا یک حقیقت زنده اند که حیات آن وامدار ولایت انسان کامل معصوم است. ممکن است این گونه معارف در تحریر زیارت جامعه (ادب فنای مقربان) مطرح گردد.

کمک گرفتن بشر از خورشید و ماه در ادامه زندگی روزمره و امور مختلف هرگز بدان معنی نیست که خورشید یا ماه در نورافشانی، انتشار انرژی و حرارت و ده ها برکت دیگر، مستقل و بی نیاز از افاضه فیض الهی هستند، چون اندیشه توحیدی موحدان چنین باوری را برنمی تابد بلکه معتقدند آنها نیز چون اشیای دیگر مخلوق خدای سبحان اند و از فیض او سرمست می شوند؛ اما بشر کارهای مختلفی را به دست آنان سامان می بخشد و ایشان ابزار کمک رسانی اند.

وجود مبارک حجت خدا و امام زمان علیه السلام به مراتب والاتر و بالاتر از خورشید و ماه است؛ اما امتیاز وجود مبارکش آن است که او وسیله ای است که مظهر(نورالسموات و الارض) است. نور خورشید  که از او می تابد و چهره ماه را روشن می کند آینده ای در پیش دارد که (اذا الشمس کوّرت) او را تهدید می کند.

این چراغ منظومه انطماس و تناثر نجوم و مانند آن را بر سر راه خویش دارد و در نهایت خاومش شدنی است اما خلیفه خدای سبحان که مظهر نوالسوات و الارض) است، نه خاموش شدنی است و نه از بین رفنتی و کم شدنی!!  امام در منظر حق این چنین جایگاهی دارد.  

پی نوشت:

برگرفته از «امام مهدی(عج) موجود موعود» نوشته آیت الله جوادی آملی