مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: گاهی اوقات عمل کم اگر به خلوص نیّت همراه باشد، خداوند به آن پاداش بزرگ می‌دهد. امام صادق(ع) کودک بود، به مسجد الحرام رفت و تا صبح مشغول نماز شد. امام باقر(ع) تشریف برده بود منزل، صبح آمد، دید فرزندش...
عقیق:مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: گاهی اوقات عمل کم اگر به خلوص
نیّت همراه باشد، خداوند به آن پاداش بزرگ می‌دهد. امام صادق(ع) کودک بود،
به مسجد الحرام رفت و تا صبح مشغول نماز شد. امام باقر(ع) تشریف برده بود
منزل، صبح آمد، دید فرزندش تا صبح نخوابیده و عبادت کرده است. خطاب به امام
صادق فرمود: «فرزندم! خداوند بعضی اوقات به عمل کم پاداش بزرگ می‌دهد»،
اگر خلوص باشد، خدا به عمل کم هم جزای زیاد می‌دهد. همین که عمل‌هایتان را
کم می‌شمارید، این خودش خلوص می‌آورد. عمل‌هایی را که خوب نمی‌دانیم و کوچک
می‌شماریم، خداوند آن را بزرگ می‌شمارد و برای خودش بر می‌دارد. چرا که
خداوند صدق می‌خواهد، صفا می‌خواهد، خلوص هم همین‌هاست. خلوص یعنی کوچک
شمردن فرد عمل خود را. ما اصلاً عمل نداریم چه رسد که کوچک بشماریم. اگر
انسان بگوید عملی ندارم راحت‌تر است. حالا فرض می‌کنیم که عمل داریم؛ پای
ملخ در نزد سلیمان خوب است. حتّی نه خود ملخ، پای ملخ. خدا هم جزا می‌دهد.
اگر یک وقت دیدید عمل و سعی نصیب‌تان شده است سعی و کوشش کنید. سعی و کوشش
همان است که پیش از این انجام داده‌اید، بلکه همین که الان سعی می‌کنی که
عرایض من را گوش بدهی. اول گوش کرد بعد سوال کرد. اول سعی کرد و خود را نگه
داشت، بعد پرسید. آیا این کم سعی و کوششی بود؟ گاهی نیم ساعت که خود را
نگه می دارید از پنجاه سال عبادت بهتر است. مطلبی را که گوینده الان دراد
می‌گوید، با فهم شما خلاف است، ولی صبر می‌کنی. می‌گویی این خلاف‌گو نیست،
بگذار ببینیم چه می‌خواهد بگوید. یک وقت برایش کشف می‌شود و می‌گوید الله
اکبر، خوب شد نگفتم. در آخر الزمان نیز زن‌ها مرد می‌شوند. همانطور که
بعضی مردها زن می‌شوند، زن‌ها هم مرد می‌شوند. یعنی دانا می‌شوند. در روایت
هم دارد که چقدر زن‌های جوان می‌روند حرم امام رضا(ع) آنجا اسب‌هایی از
نور می‌آید، آنان سوار می‌شوند و فرمان حضرت را می‌برند. حضرت مهدی(عج) را
سی نفر زن همراهی می‌کنند که در شمار سیصد و سیزده نفر یاران حضرتند. آنان
وقتی وارد حرم می‌شوند زن هستند، وقتی بیرون می‌آیند مرد هستند و از حرم
حضرت رضا(ع) هر کدام به سمتی حرکت می‌کنند. هر کدام از آنان به هر مملکتی
وارد شوند اهالی آنجا تسلیم می‌شوند و اسلام می‌آورند. در هر حال زنی
که تشخیص دهد زینت‌های دنیا هیچ فایده‌ای ندارد و علم، او را بگیرد دیگر زن
نیست و مرد می‌شود. برعکس، مردی که دچار طبیعت باشد، دچار مال دنیا باشد و
حاضر نباشد یک کلمه از انسانیّت، از وجدان بگوید و بشنود، او دیگر مرد
نیست. البته مرد مومن و زن مومن هر دو نزد خدا عزیزند، خدای نخواسته اهانت
تلقّی نشود. اینها را از جهت دیگری می‌گویند، شما متوجه باشید و نکته مطلب
را بگیرید.
پی نوشت:
کتاب طوبای محبّت – جلد دوم ص 61 مجالس حاج محمّد اسماعیل دولابی