از مهمات اعمال این ماه، افطار دادن به روزه‌داران است که اجر آن را در ضمن خطبه رسول خدا(ص) شنیدید و مهمتر از آن نیز، خالص کردن نیت و مؤدب شدن به آداب خدای جلَّ جلالُهُ است و اینکه باعث او بر این عمل جز تحصیل رضای خدا نباشد.
عقیق: و از مهمات اعمال این ماه، افطار دادن به روزه‌داران است که اجر آن را
در ضمن خطبه رسول خدا(ص) شنیدید و مهمتر از آن نیز، خالص کردن نیت و مؤدب
شدن به آداب خدای جلَّ جلالُهُ است و اینکه باعث او بر این عمل جز تحصیل
رضای خدا نباشد. و مقصودش نه اظهار شرف دُنیوی و نه شرف اُخروی باشد
ونه تقلید و نه رسوم عادات را در نظر آورده باشد و در خالص ساختن عمل از
این قصدها اهتمام کند و به بعض وسایل، آن را امتحان و آزمایش نماید تا از
تلبیس هوای نفس و شیطان اطمینان حاصل گردد. و در این کار از خداوند
جلَّ و جلالُهُ در اصل افطاری که می‌دهد و در تعیین کسی را از مومنین که
افطار خواهد داد و در غذائی که برای افطار تهیه می‌کند و کیفیت معامله خود
با مهماتش استمداد نماید و کمک بطلبد. زیرا تمام این‌ها کیفیتش با
قصدهای شخص مختلف می‌شود و اهل بیدرای مداخله شیطان را در آن می‌شناسند و
از آنچه او امر می‌کند وموافق میل اوست اجتناب می‌کنند و آنچه موافق امر
مولا و رضای مالک دین و دنیاست پیروی می‌نمایند؛ در این صورت به قبول
خداوندی و ثواب‌های او (فوق آمال و آرزوی خود) نایل خواهد شد. و هچنین
در خالص کردن قصد خود به قبول دعوت غیر برای افطار اهتمام نماید و در این
باره کوشش کند و بداند که مخلص از قبول دعوت مومن و حضور در مجلس او و
افطار کردن او به حدّی منتفع می‌شود که از غیر آن به عبادت سال‌ها منتفع
نخواهد شد و لذا همت اولیا همواره مصروف بر تخلیص و ویژه ساختن اعمال بوده
نه بسیاری اعمال و از عمل آدم و ابلیس عبرت بگیرد که از آن خبیث عبادت
هزاران سال ردّ شد و از آدم یک توبه با اخلاص پذیرفته گشت و سبب برگزیدگی و
اصطفاء او شد.
پی نوشت:
کتاب ترجمه المراقبات – ص 281 تالیف: عارف کامل میرزاجواد آقاملکی تبریزی(ره)