وی افزود: معمولاً عموم افراد در شب قدر یا در آستانهٔ شب قدر در صدد کسب بهره از این شب گران‌قدر هستند و عمدتاً کسب بهره‌شان از شب قدر در حد آمرزش گناهان و حوائج شخصی است. اما بسیاری از خوبان، اهل دل، اهل ظرافت، مدت‌ها قبل از ماه مبارک رمضان به شب قدر به عنوان یک نقطهٔ عطف نگاه می‌کنند و به انتظار آمدن شب قدر ـ حتی از ماه‌های قبل ـ عمل انجام می‌دهند.
اصفهانیان ادامه داد: ما چطور بودیم و چطور هستیم؟ برای امسال دیگر گذشت، ولی این را باید مراقبت بکنیم، هرچه که انسان بتواند در شب قدر در نگاه خودش به یک افق بلند و دوردست نگاه بکند و قدم به قدم به سمتش حرکت بکند، قدم‌هایش صحیح‌تر می‌شود. الان من و شما در زندگی اگر یک افق نداشته باشیم، یک نقطهٔ مطلوب نداشته باشیم که پیوسته در طی سال به آن نگاه کنیم، خدایی ناکرده بعد از یک مدت می‌بینیم همین طور دور خودمان چرخیدیم، مسافتی طی نکردیم و نمی‌دانیم کجا رفتیم. انسان نباید همچون غیرانسانی که دور خودش دارد می‌چرخد و فکر می‌کند خیلی مسافت طی کرده است، باشد. دور خودمان نباید بچرخیم بلکه باید هر قدم ما، نزدیک شدن به هدف و به نقطهٔ مطلوب باشد. گام دوم ما، باید با گام اول فاصله داشته باشد و ما را به هدف نزدیک‌تر کند. گاهی اوقات به لحاظ زیبایی‌های دنیا و مظاهر زیبای دنیا، انسان گرفتار می‌شود.
وی تصریح کرد: ماه رمضان و شب قدر را برای ما در قله گذاشته‌اند که در طی سال به آن توجه کنیم، به این که همه چیز از آن فضای آسمانی دارد سر ریز می‌کند و به سمت عمق جریان پیدا می‌کند. شب قدر را برای ما مطرح کرده‌اند تا بفهمیم همه چیز از نوک قله به سمت عمق جریان دارد و بعد به سمت آن حرکت بکنیم، به سمت ارتفاعات حرکت بکنیم، نه این که در آستانهٔ ماه مبارک به قله نگاه کنیم بلکه همیشه باید به آن چشم بدوزیم؛ قله، آن نقطهٔ هدف مطلوب است.
اصفهانیان ادامه داد: همیشه باید خودمان را با آن هدف واحد که امام، مظهر و سرچشمهٔ آن نقطهٔ تعالی است، هماهنگ بکنیم.
وی افزود: اگر شب قدر همیشه برای ما نقطهٔ مطلوب باشد، به آن به دید کاربردی نگاه می‌کنیم و همه چیزمان، همهٔ ایام و لیالی ما در طی سال از شب قدر ارتزاق می‌شود و آن وقت به دنبال این هستیم که در طی سال آن چیز که دارد شکل می‌گیرد نسبتش با شب قدر چیست؟ شاید نتوانیم بفهمیم، شاید نتوانیم ارتباط برقرار کنیم، ولی دنبال کشفش هستیم و مطالبه‌اش را از معصوم داریم.
منبع:تسنیم