منتظرش بودیم تا بار دیگر در سحرهای زیبایش به مناجات با خدا و زمزمۀ دعای زیبای «اللَّهُمَ‏ إِنِّی‏ أَسْأَلُكَ‏ مِنْ‏ بَهَائِكَ‏ بِأَبْهَاهُ وَ كُلُّ بَهَائِكَ بَهِی‏» بنشینیم، و چقدر زیباست تا از این فرصت استفاده کنیم و خودمان را برای سفری طولانی و ابدی مهیا کنیم.
سرانجام وعدۀ دیدار فرا رسید، آمد تا در شبهای کوتاه و روزهای بلند و گرمش، تمرین تقوا کنیم، آمد تا در هنگام افطارش با نگاه به آب و غذا، علاوه بر درک گوشه‎ای از تشنگی و گرسنگی روز قیامت، به یاد لبهای تشنه و جگر سوختۀ رحمت واسعۀ خدا، امام حسین (ع) و فرزندانشان بیافتیم؛ و چه لذتی دارد آن قطره اشکی که به واسطۀ یاد امام حسین (ع) در آستانۀ اذان مغرب بر گونۀ آدمی جاری می‌شود، آمد تا با آمدنش بار دیگر دوستیها را به نمایش بگذارد.

در این روزها و شبهای ماه رمضان اینک به لیالی قدر نزدیک‌تر و نزدیک‎تر شدیم، در این شبها به نظر می‌رسد خدا بسیار ما را به قرآن و به ویژه سورۀ «قدر» توجه داده است. انگار در این شبها به هر طرفی که رو می‌‌کنیم، آیات این سوره در گوشمان صدا می‌کند و شهر را در برگرفته است. به راستی چه چیزی یا چه کسی و به چه علتی، فضای شهر را اینگونه کرده است؟

آسمانی شدن در یک شب
به نظر می‌رسد بسیاری از انسانها در این شبها رشد و ارتقایی را که باید در طول یک سال بدست بیاورند، در ماه رمضان، نه شاید در همین شبهای قدر بدست می‌آوردند. مؤمنین برای رشد و آسمانی شدن، لازم است خودشان را در معرض بیشتری از نور اهل‌بیت (علیهم‌السلام) قرار بدهند تا تاریکها کنار برود و شبهای قدر یکی از فرصتهایی است که در آن، رسیدن به این امر فراهم شده است. به عنوان مثال، کسی که می‌خواهد وارد یک اتاق بشود، تاریکی آن اتاق ممکن هست موجب گمراهی و به زمین خوردن او شود، اما وقتی کلید برق را می‌زند و نور ظاهر می‌شود، به تبع، آن تاریکی به تدریج کنار می‌رود و هر قدر این نور بیشتر شود، دیگر تاریکی‎ای نمی‌ماند و نور همه جا را در بر می‌گیرد.

کنار رفتن هر تاریکی و ظلمتی به واسطه نور حضرت زهراء (س)
جایگاه حضرت زهراء (س) در آفرینش الهی، جایگاهی ویژه است؛ وقتی خداوند می‌خواهد حضرت زهراء (س) را برای اولین بار به ملائکه نشان دهد، وجه نورانی ایشان را به ملائکه نشان می‌دهد. وقتی خداوند آسمانها را خلق می‎کند، تاریکی، آسمانها را فرا گرفته بود، ملائکه خداوند را به حق انوار اهل‎بیت (ع) قسم می‌دهند و خدا نیز با انوار نورانی حضرت زهراء آن ظلمت و تاریکی را که فضای ملائکه را دربر گرفته بود، محو می‌کند. حداقل درسی که خداوند می‎خواهد به ملائکه نشان دهد، این است که من هر ظلمتی را که در عالم هستی باشد، با انوار نورانی زهراء (س) که از نور من است، محو و نابود خواهم کرد؛ و از همین جا نقش ویژة حضرت زهراء (س) در نجات بشریت و اصلاح آدم معنا پیدا می‌کند.

حضرت زهراء (س)، حقیقت لیلةالقدر در روایات
ـ کلام امام باقر (ع) گویای این است که در شب معراج، آنگاه که خداوند فریضۀ نماز را با جزئیات به پیامبر خویش آموخت، توصیه کرد که پس از سورۀ حمد، در رکعت اول، سوره توحید و در رکعت دوم، سوره قدر خوانده شود، زیرا سورۀ توحید، معرفی ذات پروردگار و سورۀ قدر، نسب‏نامه پیامبر و خاندان مطهرشان تا قیام قیامت است، «یا محمّد، هذا نسبتک و نسبة اهل بیتک الی یوم القیامة».

ـ نیز امام باقر (ع) در روایتی می‎فرمایند: «خانۀ علی و فاطمه (علیهما‌السلام)، خانۀ رسول خدا و سقف خانۀ ایشان، عرش پروردگار جهانیان است. پس خانه‎های ایشان سقفی چون عرش خداوند رحمان دارد و محل آمد و شد افواج فرشتگان و روح‌‎القدس است که پیوسته بر ایشان فرود می‎آیند. هیچ یک از خانه‎های ما امامان نیست مگر این که محل صعود و عروج فرشتگان است، زیرا خداوند فرمود: «تَنَزَّلُ الْمَلائِکَةُ وَ الرُّوحُ فِیها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ * سَلامٌ هِیَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ». با توجه به این روایت در می‌یابیم سورۀ قدر پیوندی عجیب با اهل‌بیت (علیهم‌‌السلام) دارد، اما به نظر می‎رسد بیشترین ارتباط آن با حضرت زهراء (س) است.

ـ از امام جعفر صادق (ع) در تفسیر فرات کوفی، چنین نقل شده است: «إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ اللَّیْلَةُ فَاطِمَةُ وَ الْقَدْرُ اللَّهُ فَمَنْ‏ عَرَفَ‏ فَاطِمَةَ حَقَ‏ مَعْرِفَتِهَا فَقَدْ أَدْرَكَ لَیْلَةَ الْقَدْرِ وَ إِنَّمَا سُمِّیَتْ فَاطِمَةُ لِأَنَّ الْخَلْقَ فُطِمُوا عَنْ مَعْرِفَتِهَا ... تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ فِیها وَ الْمَلَائِكَةُ الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ یَمْلِكُونَ عِلْمَ آلِ مُحَمَّدٍ ص‏ وَ الرُّوحُ الْقُدُسُ هِیَ فَاطِمَةُ ع‏ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ سَلامٌ هِیَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ یَعْنِی حَتَّى یَخْرُجَ الْقَائِمُ ع‏»؛ «اللَّیْلَةُ»، فاطمه (س) و «القدر»، اللَّه است. پس هر کس که فاطمه و مقام ایشان، را به حقیقت بشناسد، حتماً شب قدر را درک کرده است. علت نام‏گذارى آن حضرت به فاطمه، به خاطر این است که مردم از شناختنش، ناتوان هستند. مراد از «لیلةالقدر» بهتر از هزار ماه است، یعنى بهتر از هزار مؤمن است و آن نیز ام‌‏المؤمنین حضرت زهرا (س) است. مراد از «ملائکه»، مؤمنان عالِم به علوم آل محمد (ص) و مراد از «الرُّوحُ» یا «الرُّوحُ الْقُدُسُ» همانا، فاطمه است و مراد طلوع فجر، ظهور حضرت مهدی و قائم (ع) است.

فاطمی شدن، زهرایی شدن کاری نیست که به صرف دعا کردن بتوان به آن رسید ـ گرچه دعا اثرگذار است ـ و اصلاً ورود به این حصن کار هر کسی نیست، شاید ماه رمضان و به ویژه شبهای قدر برای رسیدن به این مهم راحت‎تر باشد. در روایات بسیار بر شب‏زنده داری و مناجات در شبهای قدر سفارش شده، اما درک شب قدر غیر از بیدار بودن است، بیدار بودنی که همراه با توجه باشد، همراه با یاد حضرت زهراء (س) و امام زمان (ع) باشد.

معرفت به حضرت زهراء (س) و بهره از شب قدر
شب قدر فرصتی برای پرواز است و کسی می‌تواند از این فرصت بهره ببرد که طبق بیان اهل‌بیت (ع)، نسبت به حضرت زهراء (س) معرفت پیدا کند. شاید شب قدر فرصت و بهانه‎ای به منظور بسط معرفت و یادمان نسبت به ایشان باشد، به راستی چقدر زیباست که بسیاری از معضلات و نابسامانها به صرف یاد حضرت زهراء (س) پس زده می‎‌شود، به عبارتی دقیق‌تر، نه تنها بسیاری از معضلات کنار زده می‌شود، بلکه به واسطۀ خاصیت نور ایشان، رشد و ارتقایی عجیب در آدمی ایجاد می‌شود و این تنها به صرف یاد ایشان است.

حضرت زهراء (س) به سان لیلةالقدر، مبارکه‎ای است که رسیدن به معرفت حقیقی ایشان برای هر انسانی ممکن نیست و در عظمت ایشان همین بس که خدا در حدیثی قدسی می‌فرماید: «ولاک یا محمد ما خلقت الأفلاک ولولا علی ما خلقتک ولولا فاطمة ما خلقتکما»؛ ای محمد! اگر تو نبودی افلاک را نمی‎آفریدم و اگر علی نبود، تو را و اگر فاطمه نبود، شما دو نفر را خلق نمی‌کردم.

منبع:تسنیم