تا زمانی که جوان هستیم باید توبه کنیم. نگوییم که وقت زیاد داریم، چرا که هر چه دیرتر شود دیگر امکانش سخت‌تر می‌شود. دل یک جوان برای توبه‌کردن خیلی آماده‌تر از یک انسان پیر است.
عقیق: استاد شهید مطهری درباره اهمیت توبه در ایام جوانی می‌گوید:
فردی خدمت امیرالمؤمنین علی (ع) آمد و گفت که یا امیر مرا نصیحت کن، حضرت نصایح زیادی کرد که برخی از مهمترین آنها اینگونه بود: از آن کسانی نباش که امید به آخرت دارند اما می‌خواهند به آخرت بدون علم برسند.
خیلی از ما اینطور هستیم، فکر می‌کنیم حب اهل بیت و علی (ع) برایمان کافی است، اما حب‌مان هم واقعی نیست یعنی همین وابستگی ظاهری داریم و خیال می‌کنیم که کفایت می‌کند، حضرت علی(ع) به چنین انتصابات دروغکی احتیاج ندارد ما هم سیاهی لشکر هستیم و خیال می‌کنیم که کافی است. حضرت علی(ع) می‌فرمایند که چنین چیزی دروغی است.
بنابراین اگر این حب ما را به عمل بکشاند، بدان این حب واقعی و راستین است اگر حب به امام حسین(ع) واقعی باشد ما را به عمل می کشاند اگر نه فریب شیطان است.
توصیه دیگر علی(ع) هم این بود که از کسانی نباش که احساس توبه را در درون خود دارند اما مدام می‌گویند که دیر نمی‌شود، وقت باقی است از آن دیر نمی‌شود‌ها نباش! اگر من و تو هم برویم حضرت علی(ع) بیاید و خدمتش برسیم و بگوییم که ما را نصیحت کنند، همین جملات را به ما می‌گویند.
بنابراین تا زمانی که جوان هستیم باید توبه کنیم، نگوییم ما تازه بیست سالمان است وقت توبه باقی است ، عجیب است که گاهی کهن سال‌هایی را می‌بینیم که وقتی جوانی را در حال ذکر و توبه می‌بینند می‌گویند که هنوز وقت این حرف‌ها نیست و تو جوان هستی! اتفاقا دوران جوانی وقت توبه است یک شاخه را اوایل که هنوز تازه است می‌توان صاف کرد هر چه بزرگتر شود دیگر امکانش سخت تر است، چه کسی گفته که این جوان ممکن است به پیری برسد یا در دوران پیری بتواند توبه کند؟
بنابراین تا جوان هستیم می‌گوییم جوانیم و وقت هست، میان سالی هم می‌گوییم خیلی وقت داریم زمانی هم که پیر می‌شویم از همه قدرت‌ها می‌افتیم و نیروهایمان از ما گرفته می‌شود و دیگر وقت توبه نیست، نمی‌دانیم که اشتباه کرده‌ایم آن وقت هم خیلی‌ها نمی‌توانند توبه کنند، دیگر حال توبه ندارند آن قدر زیر بار معاصی کمر خم کرده‌اند که دل حاضر برای توبه نیست . بنابراین دل یک جوان برای توبه کردن خیلی آماده‌تر از دل یک انسان پیر است.