رسول خدا (ص) فرموده اند: «دوستترين راه بنده به سوى خداى عز و جل نوشيدن دو جرعه است 1- جرعه خشمى كه با خويشتن دارى ردش كند. 2- جرعه مصيبتى كه با صبرش برگرداند.»
على بن الحسين عليهما السّلام فرمودند: «دوست ندارم كه به جاى نرم خوئى و فروتنيم، شتران سرخ مو داشته باشم و هيچ جرعهئى ننوشيدم كه آن را دوستتر داشته باشم از جرعه خشمى كه طرف را بدان كيفر ندهم.»
امام صادق (ع) فرموده اند: «نيكو جرعه اي است خشم براى كسى كه بر آن صبر كند، زيرا پاداش بزرگ در برابر بلاى بزرگ است، و خدا مردمى را كه دوست دارد، گرفتارشان سازد.»
و از امام باقر (ع) است که فرمودند: «هر كه خشمى را فرو خورد كه بتواند آن را اعمال كند، خدا روز قيامت دلش را از ايمنى و ايمان پر كند.»
همچنین، از موسى بن جعفر (ع) است که: «در برابر دشمنان نعمت (يعنى حسودان) صبر كن، زيرا كسي را كه نسبت به تو خدا را نافرمانى كرده، هرگز نتوانى بهتر از اطاعت خدا نسبت به او تلافى كنى.»
و امام صادق (ع) می فرمایند: «فرو خوردن خشم از دشمن در زمان دولت و اقتدار آنها، تقيه و احتياطى است براى كسى كه دورانديشى كند، و به معرض بلاى دنيا درنيايد، و مخاصمه نمودن و دشنام دادن دشمنان در زمان اقتدار آنها بدون مراعات تقيه، ترك دستور خدا است، پس با مردم مدارا كنيد تا عمل شما نزد آنها بزرگ و فربه شود [از شما به نيكى ياد كنند] و با آنها دشمنى مكنيد كه بر گردن خود سوارشان كنيد و خوار و زبون گرديد.»
ایشان همچنین فرموده اند: «هيچ بندهئى خشمى فرو نخورد، جز آنكه خداى عز و جل عزت او را در دنيا و آخرت بيفزايد، و همانا خداى عز و جل فرمايد: «و آنها كه خشم خود فرو خورند و از مردم بگذرند، و خدا نيكوكاران را دوست دارد، 128- سوره آل عمران» و خدا او را بجاى فرو خوردن خشمش اين پاداش دهد (يعنى او را دوست دارد)»
علاوه بر این، آن حضرت (ع) فرموده اند: «هر كه خشمى را فرو خورد كه بتواند آن را اعمال كند (و از طرف خود انتقام بگيرد)، خدا روز قيامت دلش را از رضاى خود پر كند.»
امام صادق (ع) می فرمایند: «در برابر دشمنان نعمت ها صبر كنيد، زيرا آن كس را كه درباره تو خدا را نافرمانى كرده بهتر از اينكه درباره او خدا را اطاعت كنى، پاداش نخواهى داد.»
و نیز فرموده اند: «هيچ جرعهئى بنده ننوشد كه نزد خداى عز و جل محبوبتر باشد از جرعه خشمى كه، هنگام گردشش در دل بنوشد، به وسيله صبر يا خويشتن دارى».
پی نوشت:
اصول کافی، جلد سوم
منبع:شبستان