عقیق: امیرمؤمنان علی(ع) فرمودند: دنیا سرایی است پر از بلا و رنج که به بی‌وفایی معروف است. احوال آن استمرار ندارد و ساکنان آن به سلامت نمی‌رسند و حالاتش دائما در حال تغییر و نوبت‌هایش متفاوت و متغیر است1.

توجه به برخی تمثیل‌هایی که درباره مسائل مختلف در احادیث و روایات ازسوی معصومین(ع) بیان شده ما را به یک حقیقت مهم رهنمون می‌شود که عمل به آنها و یادآوری همواره این حقیقت ما را به سعادت می‌رساند.

یکی از این تماثیل قابل توجه و آموزنده در کتاب معراج‌السعادة درباره دنیا نقل شده است که: در روز قیامت دنیا را به شکل پیرزنی کبود روی، ارزق چشم، گراز دندان، کریه منظر و قبیح رخسار برای مردم مجسم می‌کنند و می‌پرسند: آیا این پیرزن را می‌شناسید؟ می‌گویند: نعوذباالله که ما او را بشناسیم! خطاب می‌رسد: این همان دنیایی است که به آن تفاخر می‌کردید، به واسطه آن با یکدیگر حسادت می‌ورزیدید، دشمنی می‌کردید، قطع صله‌رحم می‌کردید و بسیاری از گناهان دیگر را مرتکب می‌شدید.

پس دنیا را به جهنم می‌افکنند در حالی که فریاد می‌زند: خداوندا! پس کجایند پیروان و دوستان من؟ (کسانی که فریب مرا خوردند حال بی‌وفایی مرا هم ببینند).

خداوند بلندمرتبه می‌فرمایند: دوستان او را هم به خودش ملحق سازید.

نتیجه می‌گیریم دنیاداران مست نباید به خود مغرور شده و ببالند چرا که این دنیا قبلا در دست دیگران بوده است و به زودی هم از دست ما خارج می‌شود و به دیگران می‌رسد.

پی نوشت ها:

1- نهج‌البلاغه، خطبه 226

2- معراج‌السعادة، ص 339

3- محجة‌البیضاء، ج 6، ص 10

4- در محضر امیرالمومنین(ع)، ج 5، ص 450 

منبع: ایسنا

211008