رهبر معظم انقلاب میفرمایند: دستگاههای فرهنگی و فکری، و هر فرد و گروهی که به آینده نظام اسلامی علاقهمند است باید کمر همت را برای تربیت جوانانی با خصوصیات مطلوب بکار گیرند تا آینده کشور تضمین شود.
عقیق:یازدهم شعبان مصادف است با سالروز ولادت فرزند برومند امام حسین(ع)، حضرت علی اکبر(ع) و این روز به عنوان روز جوان نامگذاری شده است. از این رو گذری بر سخنان مقام معظم رهبری درباره جوان و جوانی داشتهایم که ایشان این سخنان را در دیدار اعضای انجمنهای اسلامی دانشآموزان در ابتدای اردیبهشت ماه سال جاری داشتهاند.
جوان و دوران جوانی، همیشه از اهمیت بالایی برخوردار بوده است و بیشترین اثرپذیریها -چه در جهت مثبت و چه در جهت منفی- در این دوران، اتفاق میافتد. اگر بنا باشد فردی در مراتب بالای کمال انسانی و تهذیب نفس قرار بگیرد؛ اگر کسی بخواهد مدارج عالیِ علمی را طی کند؛ اگر فردی به دنبال فتح قلههای ورزشی در میادین جهانی باشد؛ و بهطور کلی اگر انسانی به فکر درخشش در عرصههای گوناگون بشری باشد، نقطهی شروع و اوجش همین دوران حساس و سرنوشتساز جوانی است. همین اهمیت فوقالعاده و فراوان، سبب شده تا مکاتب فکری و سیاسی موجود در دنیا برای «جوان و جوانی» برنامههای مخصوص و متفاوتی را دنبال کنند که به وضوح در تضاد با یکدیگر هستند و اهداف متفاوتی را دنبال میکنند؛ و در همین راستا «یکی از عرصههای اختلاف و درگیری بین جمهوری اسلامی و استکبار، مسئله جوانها است.» آن جوانی که نظام جمهوریاسلامی، درصدد تربیتِ اوست با آن جوانی که نظام استکباری موجود در دنیا میخواهد معرفی کند، تفاوت بنیادین و اساسی دارند و دقیقاً بر اساس همین منطق است که ما معتقدیم «امروز سرِ قضیه جوانها، یک جنگ نرمِ زیرپوستیِ بسیار فراگیری بین جمهوریاسلامی و آمریکا و همدستان آمریکا و صهیونیستها برقرار است.» علت این تفاوت و تنازع را باید در اهداف ترسیمشده، دنبال کرد. آن جوانی که جمهوریاسلامی به دنبال تربیت اوست عبارت است از «یک انسان مصمّم، هوشیار، پُرانگیزه، امیدوار، پُرکار، دارای اندیشه، اندیشهورز، شجاع و فداکار.» اگر چنانچه جوانانی با این خصوصیات، تربیت شوند آنگاه نتیجه هر درگیری و نزاعی را میتوان پیشبینی کرد که همان پیروزی جبهه حق و شکست باطل خواهد بود. اما در نقطه مقابل، جبهه استکبار بهدنبال بارآوردن افرادی است با شاکله و هویت متفاوت. جوان تربیتشده در مکتبِ استکبار «آدمی است ناامید؛ یعنی معتقد است که [جنگیدن] فایدهای ندارد؛ [میگوید] بیخود ایستادهاید، فایدهای ندارد؛ ناامید است. یا آدمی است تسلیمپذیر، حالِ معارضه کردن و ایستادگی کردن ندارد؛ حالا یک مقداری ممکن است بِایستد ولی وقتی فشار زیاد شد...تسلیم میشود؛ روحیهاش این است. یا آدمی است فریبخور؛ به لبخند دشمن اعتماد میکند، به فریب دشمن اعتماد میکند یا اصلاً فریب دشمن را نمیفهمد.» اگر چنانچه چنین جوانانی تربیت شدند بازهم نتیجه و عاقبت هرگونه جدال و جنگی، قابل پیشبینی است که همان جولان باطل و انزوای حق خواهد بود. بنابراین موضوع بسیار قابل توجه و مهم این است که دستگاههای فرهنگی و فکری، و هر فرد و گروهی که به آینده نظام اسلامی علاقهمند است باید کمر همت را برای تربیت جوانانی با خصوصیات مطلوب بکار گیرند تا آینده کشور تضمین شود. هر گونه سستی و انفعالی در این زمینه، علاوه بر حسابرسیهای دقیق الهی در روز قیامت، نتایج بسیار تلخ و نامطلوبی بدنبال خواهد داشت که خلاصهاش انزوای حق و به تاخیرافتادن تشکیل حکومت جهانی اسلام خواهد بود.