مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: البته فقرا در کمبودها و فقر و ناداری باید صبر و شکیبایی داشته باشند و بدانند که آنها هم از نعمت‌های دیگری برخوردارند که اغنیا برخوردار نیستند.
عقیق:مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: البته فقرا در کمبودها و فقر
و ناداری باید صبر و شکیبایی داشته باشند و بدانند که آنها هم از نعمت‌های
دیگری برخوردارند که اغنیا برخوردار نیستند. ثروتمندان بلاها و ابتلائات و
گرفتاری‌هایی دارند که مستضعفان و محرومان ندارند. طاووس را می‌بینی، پایش
را هم ببین؛ زیرا خوبی و خوشی عیش، تنها به زیادی وسایل راحتی نیست؛ راحتی
درونی و رفاه و خوشی و آرامش دل، به داشتن وسایل رفاه و راحتی نیست، بلکه
چه‌بسا وسایل رفاه اسباب نگرانی و ناراحتی و اضطراب درونی را فراهم کنند.
در کلمات امیرمؤمنان علیه‌السلام آمده است: «أَلْمَصائِبُ بِالسوِیةِ مَقْسُومَةٌ بَینَ الْبَرِیةِ»(1) گرفتاری‌ها به‌صورت مساوی و یکسان میان مردم تقسیم شده است.
یعنی پیمانه‌ها مختلفند و باید از فقر، بلا، خوشی و... پر شوند. آیا اگر
همه مثل هم شوند، و همه در مال و ثروت یکدیگر شریک گردند، و همه در مال و
دارایی مساوی و یکسان باشند، نظم در جامعه برقرار می‌شود؟!
پی نوشت:
1- مستدرک الوسائل، ج2، ص 482؛ بحارالانوار، ج75، ص 53؛ ج79، ص 134؛ نحف العقول، ص 214، الدعوات، ص288؛ غررالحکم، ص 101. کتاب در محضر حضرت آیت ا.... العظمی بهجت – ص 68 محمد حسین رخشاد.