در حرم امام رضا(علیه‌السلام) به زيارت و دعا حال خوشي داشتم.
شخصي
كنارم نشست (پولي را چند تا زده بود شكل بيست توماني‌هاي قديم بود) گفت:
آقا اين پول را بده به فقير، گفتم: آقا من كسي را سراغ ندارم. مدتي گذشت
دوباره حرفش را تكرار كرد. من هم همان جواب را دادم، سه باره و چهار باره
حرفش را تكرار كرد. ناراحت شدم.
گفتم: آقا شما بيست تومان دست گرفته‌اي نمي‌گذاري ما حال خوشي داشته باشيم.
گفت: آقا هزار تومان است. (كه آن زمان هزار توماني خيلي ارزش داشت)
تا من فهميدم هزار تومان است. گفتم: خوب من مؤسسه‌اي كه يتيمان را سرپرستي مي‌كند سراغ دارم. پول را به من داد و رفت.
بعد
من متوجه شدم كه اين پيام امام رضا(علیه‌السلام) بود كه مي‌خواست به من
بفهماند كه اگر به حالت خوش به خيال خودت دو ليتر هم گريه كني ولي فشار
خونت با پول بالا و پايين رود صلاحيّت نداري.
من در مقابل امام رضا(علیه‌السلام) نسبت به ضعف خود خيلي خجالت كشيدم.
