یکی دیگر از وجوه آن شاید تدبیر خدایی برای در امان ماندن قران از دستکاری و تحریف باشد. معمولا در بین ایمان آورندگان، افرادی هستند که از سر ترس و یا به امید منفعت و.. اظهار ایمان کرده و منتظر مرگ پیامبر هستند تا بعد از وفات ایشان به عنوان پیروان صادق او وارث وی گردند و جریان را به قهقرا بر گردانند. اگر نام جانشین و جانشینان و مطالب مربوط به جانشینی و مقام و مرتبه خاندان پیامبر و از جمله دخترش به صراحت و وضوح تمام در کتاب خدا ذکر شده باشد ، آنان مجبور می شوند به تحریف و کتمان کتاب خدا اقدام کنند؛ اما اگر این مسائل در کتاب خدا به صراحت نیامده باشد، آنان مجبور به تحریف کتاب نمی شوند. برای روشن شدن مطلب مثالی ذکر می کنیم.
در کتاب خدا آیه تطهیر در شآن زهرای مرضیه و پدر و شوهر و فرزندانش نازل شده است.(1)
در اینجا اگر خداوند مصداق های اهل بیت را به صراحت ذکر می کرد ، مخالفان چاره ای جز کتمان این آیه نمی دیدند ولی وقتی مصداق ها ذکر نشد ، آنان می توانند توجیه کنند و زنان پیامبر را تنها مصداق ها یا از مصداق ها بشمارند و نیازی به تحریف نمی بینند.

اما برای اینکه هدایت طلبان در گمراهی نمانند و حجت بر گمراهی طلبان تمام شود ، خداوند رسولش را ماموریت داده تا این مواضع مجمل را روشن کند و توضیح دهد و اعلام کرده که رسول مبین و مفسر قرآن است و با توجه به اعلام الهی، مؤمنان به رسول مراجعه کرده و مراد الهی را می یابند و گمراهی طلبان به خواست خود به تفسیر و توضیح آیات اقدام می کنند.
یک نمونه تاریخی تا حدود زیادی این توجیه را تایید می کند. رسول خدا در روزهای اخر عمر در جمع اصحاب فرمود : "لوح و دواتی بیاورید تا چیزی برایتان بنویسم که پس از آن هرگز گمراه نشوید." (1)
در اینجا با توجه به موضع گیر ها و سخنان قبل پیامبر، همه متوجه شدند که رسول خدا می خواهد چه بنویسدچون همین چند روز پیش بود که در منا و در غدیر خم فرموده بود : من بین شما دو چیز به جا می گذارم که تا بدان دو متمسک باشید از گمراهی در امانید (2)؛ و معلوم بود که سخن امروز ایشان هم راجع به همین دو چیز ارزشمند و هدایتگر خواهد بود ولی کسانی نمی خواستند این مطلب دوباره نوشته شود و به همین جهت کلام پیامبر را "هذیان" خواندند (3) و پیامبر هم از نوشتن منصرف شد. (4)

این واقعه به خوبی نشان می دهد که اگر نام جانشینان پیامبر در قرآن آمده بود ، به یقین چاره ای جز تحریف و کتمان آیات یا انکار وحیانیت آن نداشتند.
اصولا اگر در قرآن نام افراد هم زمان با رسول خدا به مدح و یا به ذم می آمد، قوم و قبیله افراد مذمت شده و قوم و قبیله های مخالف افراد مدح شده را تحریک می کرد که آن آیات را کتمان کنند و ... و آن آیات دستمایه نزاع می شد و ... از این رو می بینیم از معاصران رسول خدا جز چند مورد ضروری (مثل ابولهب و زید بن حارثه و...) به صراحت نام نبرده است.
این احتمال هایی است که به ذهن می رسد و حکمت اصلی را فقط خدا می داند.
پس نام حضرت فاطمه (س) در قرآن نیامده اما آیات را جع به ایشان زیاد داریم
1. سوره کوثر
2. سوره احزاب (33) آیه 33.
3. سوره آل عمران (3) آیه 61 مراد از نساءنا فاطمه مرضیه هست
و...