عقیق: مراسم شام شهادت امام هادی (ع) با سخنرانی حجت الاسلام میرزا محمدی و مداحی سید محمد جوادی در محفل بسیجیان مسجد الهادی (ع) هیئت عاشقان اباعبدالله الحسین (ع)برگزار شد .
در ادامه گزیده ای از سخنان حجت الاسلام میرزا محمدی را بخوانید:
- ماه مبارک رجب است. ماهی که در روایات ما معروف است به شهرالله. وجود نورانی پیغمبر اکرم (ص) فرمودند: از همان شب اول ماه ملکی مابین زمین و آسمان اهل این ماه را مورد ندا قرار می دهد. نام این ملک داعی است. دعوت کننده به پروردگار عالم است و از ناحیه خداوند اهل دنیا را مورد خطاب قرار می دهد.
- رجب را اصب می گویند چون در عرب اگر باران رحمت الهی ریزشش به حدی باشد که قطرات باران پشت سرهم و با سرعت شروع به باریدن کند عرب این را اصب می گوید. لذا رجب را اصب می گویند چون در این ماه ریزش باران الهی به قدری زیاد است که احدی از این سفره رحمت الهی محروم نمی شود. در این ماه امیدواریم آنچه پروردگار عالم به اولیائش عنایت می کند به همه ما هم عنایت بفرماید.
- یکی از زیباترین و غنی ترین میراثی که ائمه معصومین علیهم السلام برای من و شما به یادگار گذاشته اند همین ادعیه و مناجات و زیارتی است که از لسان مبارک آنها صادر شده است و از آن تعبیر می شود به قرآن صاعد. به تعبیر استاد حضرت امام، مرحوم آیت الله میرزا ملکی تبریزی رضوان الله علیه این ادعیه و مناجات زبان حال بنده ای است که از دانی به عالی صادر می شود و از زمین به آسمان چون بالا می رود از آن تعبیر شده است به قرآن صاعد.
- تعابیری در قرآن کریم راجع به دعا داریم که این تعابیر بسیار عجیب و بی نظیر است. متاسفانه ما از این میراث ماندگار غافل هستیم. وقتی سخن از دعا می شود ادعیه را فقط در ایام ماه مبارک رمضان آن هم دعاهای خاص را می خوانیم. یا وقتی سخن از دعا گفته می شود فکر می کنیم این دعاها مخصوص انسان های خاصی است آن هم در زمان خاصی.
- این ادعیه و مناجات یک مدرسه انسان سازی و یک مکتب تربیتی است که حضرات معصومین علیه السلام بعد از قرآنی که بر پیغمبر نازل شد این را به عنوان مفسر قرآن برای من و شما به یادگار گذاشتند.
- قرآن کریم در آخرین آیه از سوره مبارک فرقان تعبیری درباره دعا دارد که من فقط به این آیه اشاره می کنم تا ببینیم جایگاه و منزلت دعا چیست. فرمود: ای پیغمبر به این مردم بگو اگر دعای شما نباشد ارتباط شما با من نباشد نزد من ارزشی نخواهید داشت. به تعبیر علامه طباطبایی که در المیزان می گوید: «ارزش انسان در محضر پروردگار به اندازه دعای او است.» لذا می بینید در همه عبادات دعا وجود دارد مخصوصا در نماز و روضه. در مناسک حج هم اینگونه است که تماما مملو از دعا است، در بقیه فرایض دینی هم اینگونه است و نمی توانیم فرضیه ای را پیدا کنیم که در درون او دعا وجود نداشته باشد. لذا قرآن کریم به پیغمبر فرمود: به مردم بگو ملاک قیمت نزد من دعاست.
- در روایتی نورانی از پیغمبر اکرم(ص) سوال کردند که دو نفر با دو عمل یکسان که هر دو اهل بهشت هستند وارد بهشت می شود اما چرا مرتبه شان یکی نیست؟ پیغمبر فرمود: اگرچه عملشان یکسان اما جایگاه و مرتبه شان یکسان نیست این بخاطر این است آن کس که بیشتر اهل دعا بود قیمتش نزد خدا بالاتر است.
- قرآن
کریم در مورد حضرت ابراهیم صفاتی را بیان می کنند که یکی از صفات ایشان این است که
خیلی اهل دعا بود. این ادعیه و مناجات را فقط برای ماه رمضان برای ما نگذاشتند.
حتی اگر کسی اعتقادی به مکتب اهل بیت ندارد یکی از ثمرات این ادعیه و مناجات آرامش
حقیقی است. همین که در دنیا الان بیماری به نام استرس و نگرانی وجوددارد که بیماری
قرن شناخته می شود، بهترین نسخه درمان آن نه روان پزشک است نه روان کاو همین انس
با ادعیه و مناجات است.
- دعا بهترین عامل اطمینان نفس و آرامش حقیقی است، خدا آرامش را در همین ارتباط با خودش قرار داده است و دیگران جای دیگری دنبالش می گردند.
- امشب چون جلسه به نام امام هادی(ع) برگزار است می خواهم یکی از میراث های ماندگار امام هادی(ع) را بیان کنم. دو میراث حدیثی و تربیتی از ایشان به ما رسیده است که ما با یکی از آنها آشنا هستیم، زیارت جامعه کبیره امام هادی(ع) که حضرت در این زیارت 400 فضیلت از فضائل و مقامات امامان معصوم (علیهم السلام) را بیان کرده اند. به قدری افق این زیارت بالا است که به ما دستور داده اند قبل از خواندنش صدمرتبه تکبیر بگوییم تا خدای نکرده این گونه تداعی نشود که انسان های کاملی که در این زیارت توصیف می شوند اینها شریک خدا هستند. لذا دستور داده اند صدمرتبه تکبیر بگویید تا از مدار توحید و عبودیت پرودگار خارج نشویم. الحمدالله ما با این زیارت آشنا هستیم.
- امشب می خواهم به دومین میراث حدیثی ایشان اشاره کنم که متاسفانه خیلی گمنام است. و آن زیارت غدیریه حضرت است. طولانی ترین، کامل ترین و جامع ترین زیارت امیرالمومنین (ع) همین زیارت است. از زبان امام هادی(ع) روایت شده و راوی هم امام حسن عسگری(ع) است. این زیارت در مفاتیح در ردیف زیارت امیرالمومنین آمده است . در این زیارت امام هادی(ع) 110 فضیلت از فضایل امیرالمونین(ع) را ذکر می کند. راوی هم از اصحاب نیست امام عسگری(ع) است. این زیارت را امام هادی(ع) زمانی که اسیر دستگاه بنی عباس بود انشاء کرده است. امام در روز 18 ذی حجه رسیدند به نجف اشرف. ایشان به عنوان اسیر دولت عباسی آمدند به نجف آن هم در زمانی که همه به خلفای بنی عباس امیرالمومنین می گفتند، اما ایشان وقتی رسیدند به حرم امیرالمومنین (ع) زیارت نامه ای را خواندند که تنها زیارت نامه ای است که در آن نام امیرالمونین بیش ازیازده مرتبه برده شده است. این زیارت نامه دلالت شجاعت امام را هم می کند با اینکه تنها هستند حضرت ایستادند مقابل بارگاه امام علی(ع) و این زیارت را خواندند. من چند فراز از این زیارت را امشب اشاره کنم تا انشاءالله بهانه ای شود تا ما با این زیارت مانوس باشیم.
- ایشان خطاب به مولای متقیان نفرمودند السلام علیک یا جدا، بلکه سلام ها همه با لقب امیرالمونین است، اولا بعد از اینکه عرض ادب کردند به پیغمبر، چون زیارت امیرالمونین زیارت پیغمبر است و همچنین زیارت پیغمبر همان زیارت امیرالمونین است. توصیه به بلند صلوات فرستادن در همین دعا آمده است که بلند صلوات فرستادن نفاق را از بین می برد. بعد از اینکه حضرت عرض سلام کردند به امیرالمومنین(ع) شروع کردند در مقام شهادت، دقیقا مثل زیارت جامعه کبیره. اولین گواهی و شهادتی که امام هادی(ع) می دهند باز ناظر بر لقب امیرالمومنین است نه اسم علی (ع) ، و این لقب موضوعیت داشته است. احدی از ائمه منتصب به این لقب نبوده است. لذا آمدند محضر امام صادق(ع) و گفتند السلام علیک یا امیرالمومنین (ع) ، حضرت فرمودند: این لقب فقط منتسب است به جدم علی علیه الاسلام. پرسیدند آقا به آن منجی آخرالزمان می شود گفت امیرالمومنین؟ حضرت فرمودند: نخیر، این لقب فقط منتسب است به جدم امیرالمونین علی علیه السلام. بعد ادامه دادند، تا رسیدند به این عبارت که حدود 50 آیه از آیات قرآن را خواندند، که هر 50 آیه آیات امامت است.
- بیش از 11 بار نام مقدس امیرالمومنین را بردند، در این زیارت اشاره به فدک و غصب فدک کردند. بعد حضرت با یک ظرافتی گریز زدند به سقیفه بنی ساعده بدون این که اسم اولی و دومی را ببرند. پیغمبر(ص) فرمودند:70 هزار سال قبل خلقت آدم خدا علی را امیرالمومنین خطاب کرده و بعد اینها فکر کردند امیر به معنی پادشاه است، پس هر به که خلیفه می شد می گفتند امیرالمومنین. امام باقر(ع) این لقب را معنا کرده اند، فرمودند : امیر یعنی از روز اول خلقت تا قیامت به هرکسی هر روزی می رسد چه مادی و معنوی از انبیا و اولیا و اوصایا تا انس و جن، از عالم ماده و تا عرش یک سرچشمه دارد و آن وجود مقدس امیرالمومنین (ع) است. لذا معنای این لقب این است که هرچیز که خدا به مومنین روزی کرده است یک سرچشمه دارد و آن سفره ولایت علی ابن ابی طالب(ع) است. لذا رجب شهر ولایت است. اگر کسی می خواهد ماه شعبان را درک کند یک کاری برای امیرالمونین بکند در این ماه.
- بعد حضرت گریزی زدند به سقیفه، فرمودند: شهادت می دهم، نه هرکس با تو بجنگد، نه هرکس تو را مسخره کند، نه هرکس فرزندان تو اذیت کند، نه هرکس که بر علیه تو قیام کنه، نه، بلکه هرکسی که بر شما شک کند ایمان بر پیغمبر نداشته است. هرکس غیر از تو کس دیگر را بر مسند خلافت کشاند اصلا دین ندارد.
- اگر کسی امروز فکر می کند مبارزه امروز شده این در غفلت بسر می برد. امروز مبارزه خطرناک تر از دهه 60 هم است. چون در آن زمان جنگ بر زنان و بیماران و کودکان واجب نبود. اما در این جهاد نرم و رسانه به احدی مرخصی داده نشده است، چون دشمن برای بچه های ما هم که هنوز به دنیا نیامده است برنامه ریزی کرده است. پس همه در این جنگ رزمنده ایم. و افسران این جنگ نرم به تعبیر حضرت آقا جوانان هستند. اینجا یک عنصر جوان می خواهیم. پیام این جنگ هم جنگ اسلام و کفر است و امام(ره) فرمودند: هرچند سال هم طول بکشد ما ایستاده ایم.