آن وقتى که بگویند «أیْنَ الرَّجَبیّون» و ما در پیشگاه پروردگار شرمسار باشیم، در ماه رجب هیچ چیزى نداشته باشیم و اصلًا جزء رجبیّون شمرده نشویم، چه خواهیم کرد؟
عقیق:به مناسبت حلول ماه مبارک خدا ماه رجب، گزیده ای از کلام شهید مطهری در خصوص فضلیت این ماه را منتشر می کند.
* حالا دیگر این چیزها ور افتاده. ما وقتی بچه بودیم ماه رجب و شعبان كه می رسید، آن را احساس می‌كردیم؛ چون مرحوم پدر وقتی ماه رجب می‌آمد همه اوضاع و عباداتش فرق می‌كرد.
*ایشان و والده در ماه رجب پنجشنبه‌ها و جمعه‌ها روزه می‌گرفتند، گاهی ابوی، هر سه ماه رجب و شعبان و رمضان را روزه می‌گرفت.اصلا ماه رجب در منزل ما فرق داشت. حالا اصلا خود ما احساس نمی‌كنیم كه ماه رجب آمده، و باید با تقویم آن را پیدا كنیم!
*ماه رجب در کلام شهید مطهری
آن وقتى که بگویند «أیْنَ الرَّجَبیّون» و ما در پیشگاه پروردگار شرمسار باشیم، در ماه رجب هیچ چیزى نداشته باشیم و اصلًا جزء رجبیّون شمرده نشویم، چه خواهیم کرد؟
شهید مطهری معتقد است، ماه رجب ماه استغفار و عبادت و روزه است، ولی به خاطر تبدیل نام ماه ها از شمسی به قمری این سنت ها به کلی فراموش می شوند.
ایشان می گفتند: ماه مبارک رجب است. براى جمعه اول رجب یک سلسله اعمال وارد شده است و یک ارزشهایى که دیگر اصلًا این حرفها در میان ما مطرح نیست. مصداق «قُلْ أَرَأَیْتُمْ انْ أَصْبَحَ ماؤُکُمْ غَوْراً فَمَنْ یَأْتیکُمْ بِماءٍ مَعینٍ» همین هاست.
نام ماه ها از قمرى تبدیل مى شود به شمسى؛ انسان اول خیال نمى کند که به دنبال خودش چه چیزهایى مى آورد. ما که بچه بودیم، در منزل خود ما ـ من از هفت و هشت سالگى کاملًا یادم هست ـ اصلًا اینکه ماه رجب دارد مى آید مشخص بود؛ مى گفتند یک هفته به ماه رجب مانده، پنج روز مانده، سه روز مانده، امشب احتمالًا اول ماه رجب است، برویم براى استهلال؛ مى رفتند براى استهلال، ماه را ببینند، شب اول ماه رجب است، اعمال ماه رجب را بجا بیاورند. در مسجد که جمع مى شدند، همه صحبت آمدن ماه رجب بود.
ماه مبارک رجب و ماه مبارک شعبان پیش درآمدهاى ماه مبارک رمضان هستند.
من از بچگى همیشه این را مى دیدم، مرحوم ابوى ما و مرحومه والده ما غیر از اول و آخر ماه رجب و غیر از ایام البیض (یعنى سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم این ماه که اعمال مخصوصى دارد و عمل معروفش به نام عمل «امّ داود» را ما آن زمان بچه بودیم بجا آورده بودیم، بعد بزرگ شدیم فراموش کردیم؛ به تبع آن جوّى که آن وقت وجود داشت، یعنى آب جارى اى که در آن وقت بود، ولى وقتى که آبى رفت و مخفى شد، دیگر کیست که از نو آن را جارى کند) این دو غیر از روز اول و روز آخر و سه روز وسط، حداقل پنجشنبه و جمعه ها روزه بودند و بلکه مرحوم ابوى ما در بعضى از سال ها دو ماه رجب و شعبان را پیوسته روزه مى گرفتند و به ماه مبارک رمضان متصل مى کردند، یعنى این سه ماه را یک سره روزه مى گرفتند.
این ماه، ماه استغفار و عبادت و روزه است و این سنت ها در میان ما بکلى دارد فراموش مى شود. ماه رجب مى آید، بزرگ هایمان [متوجه نمى شوند] تا چه رسد به بچه ها. کمکم اگر به بچه ها بگوییم ماههاى قمرى را از محرم تا ذى الحجه بشمار، نمى توانند؛ اصلًا فراموش مى کنند که یک چنین ماه هایى هم وجود داشته است. ولى به هرحال تکلیف هرگز از ما ساقط نمى شود.
پی نوشت: استاد مطهری، آشنایی با قرآن، ج14، ص94 مجموعه آثار استادشهیدمطهرى، ج27، صفحه 560 حجت الاسلام احمد محبوبی منبع:حوزه