روزنامه انگليسي گاردين، در بخش تحليل كتاب اين ماه خود، كتاب مكه، شهر مقدس به قلم ضياءالدين سردار نويسنده پاكستاني را انتخاب كرده است و در مقاله‌اي تحليلي درباره اين كتاب مي‌نويسد: علي‌رغم اينكه مكه، شهر ظهور دومين دين بزرگ جهان است اما كتب انگليسي زبان كمي درباره ميهن معنوي اسلام وجود دارد و سردار در كتاب خود از روايت خارق العاده تاثيرگذارترين شهر در تاريخ اسلام پرده برداري كرده است.
عقیق:روزنامه انگليسي گاردين، در بخش تحليل كتاب اين ماه خود، كتاب مكه، شهر
مقدس به قلم ضياءالدين سردار نويسنده پاكستاني را انتخاب كرده است و در
مقاله‌اي تحليلي درباره اين كتاب مي‌نويسد: علي‌رغم اينكه مكه، شهر ظهور
دومين دين بزرگ جهان است اما كتب انگليسي زبان كمي درباره ميهن معنوي اسلام
وجود دارد و سردار در كتاب خود از روايت خارق العاده تاثيرگذارترين شهر در
تاريخ اسلام پرده برداري كرده است.
نويسنده اين كتاب مبارزات و
شورش‌هاي مذهبي شكل گرفته در شهر مكه كه در شكل گيري فرهنگ اسلامي نقش
موثري داشته‌اند و تاثير آنها در حوادث حال و حاضر دنيا را مورد ارزيابي
قرار داده است. "سردار" ادراك مناسبي از تاثير و اهميت شهر مكه روي
ميلياردها انسان در طول زمان و در سرتاسر زمين از طريق گزارش‌ها و خاطرات،
ايجاد كرده و در كنار آن انتقادي متفكرانه و تا اندازه‌اي كوبنده از تجاري
سازي و كژانديشي‌ها از اين مكان مقدس، پس از روي كار آمدن وهابي‌هاي
بي‌نهايت خشكي مقدس و اربابان سعودي آنها ارائه داده است.
در تاريخ
مذهب و در داستان گسترده‌تري از انسان براي درك جايگاهش در دنيا، اهميت
شهر مكه به اندازه بيت‌المقدس است اما متاسفانه در زبان انگليسي كتب نوشته
شده درباره مكه بسيار نادر هستند و ما تنها كتب معدودي از غيرمسلمانان در
مكه را مطالعه كرده‌ايم اما آنچه كتاب سردار به ما مي‌دهد، ديدگاه مسلمانان
از اين شهر مقدس است كه توسط يكي از پيروان منطقي، دوست‌داشتني، باهوش و
تااندازه‌‌اي دل نگران حضرت محمد (ص) ارائه شده‌است.
به نظر مي‌رسد
آنچه زائران مي‌پرستند پس از ظهور اسلام تغيير كرده: به مدت نزديك به هزار
سال خانه كعبه جايگاه پرستش بتان بوده و در اوايل قرن هفتم، حضرت محمد با
ورود خود به خانه مقدس كعبه، تمامي بتان را از آنجا خارج كرده و ايده پرستش
خداي يكتا، الله را جايگزين آن كرده است.
الهام وحي به حضرت محمد
از جانب خداوند و برپايي امپراطوري ايمان در مكه اين شهر را به بزرگترين
مركز اسلام تبديل كرده، با اين حال مكه هرگز به يك مركز فرهنگي يا سياسي
مانند بندر اسكندريه يا دمشق تبديل نشد ، در مقابل براي هميشه مانند
بيت‌المقدس به شهري مقدس و جايگاهي براي رفت و آمد زائران كعبه و پرستش و
زيارت خانه خدا مبدل شد.
آدم‌هاي بد روايت شده در نيمه دوم كتاب،
وهابيون بي‌نهايت خشكي مقدس و اربابان سعودي آنها هستند. سردار تاريخ
روشني از تسخير اوليه شهر مكه بدست وهابيون در اوايل قرن 19 ارائه مي‌دهد،
زماني كه عثماني‌ها سرگرم جنگ و رقابت با ناپلئون در مصر بودند، و وهابيون
با تخريب مكان‌هاي مقدس و زيارتگاه‌هاي شيعيان و صوفي‌ها در عراق و شبه
جزيره عربستان، سلطه خود را گستراندند.
در آن زمان بسياري از
مسلمانان به وهابيت به عنوان شاخه‌اي افراط‌گرا و غريبه از دين مي‌نگريستند
كه ساير مسلمانان را كافر تلقي مي‌كرد. حتي در دنياي كنوني نيز وهابيت
درصد كمي از مسلمانان در دنياي اسلام را تشكيل مي‌دهند، اما وهابيون با
سوءاستفاده از نفت فراوان سرزمين عربستان سعي داشته‌اند ديدگاه سخت‌گيرانه و
خشكي مقدس و محدود خود را از دين به ساير مسلمانان بقبولانند. آنچه
ضياءالدين سردار از مكه توصيف مي‌كند نگاهي عاشقانه همراه شده با حس
نااميدي و از دست رفتگي است. با اين حال كتاب او دستاوردي عظيم و بسيار لذت
بخش و مطالعه‌اي ارزشمند از يكي از بزرگترين شهرهاي دنيا است. اميدواريم از خواندن اين كتاب زيبا، روشنگرانه و قابل فهم كه درباره يكي از تاثيرگذارترين شهرهاي تاريخ بشريت نوشته شده لذت ببريد.
آشنايي با نويسنده خاطر
نشان مي شود ضياءالدين سردار، متولد ۱۹۵۱م. در پاكستان است و ديدگاه هاي
قابل توجهي دربـاره مسـايل فكـري علمي جهان اسلام معاصر و به خصـوص علـم
اسـلامي دارد. سردار از فعالان عرصه علمي، فكري و سياسي پاكستان است و با
نهضت هاي اسلامي نظير اخـوان المسـلمين مصـر و جماعت اسلامي پاكستان داراي
ارتباطاتي بوده و هست. او با آراي متفكـران معاصر جهان اسلام، از جمله سيد
قطب، مودودي، حسن البناء آشـنايي دارد و به تاييد يا نقد ديدگاههاي آنها
پرداخته است.
برخي از مهمترين آثار سردار عبارتند از: «علم،
تكنولـوژي و پيشرفت در جهان اسلام»، «آينده تمدن اسلامي»، «ساختارهاي
نظام¬هاي معرفت در جهان اسلام» و «چگونه ما مي¬توانيم؟» است.
در
دوره هاي اخير نيز او آثاري نظير «توماس كهن و جنگ هاي علم»، «شرق شناسي» و
«چرا مردم از آمريكا متنفرند؟» را منتشر كرده است كه برخي از آنها به
فارسي ترجمه شده است.