بهبهانی آغازگر مبارزه با تفکر اخباری‌گری در فقه شیعی بود
عقیق:مبارزه با اخباری‌گری
وی از شاگردان وحید بهبهانی بود. وحید بهبهانی آغازگر مبارزه با تفکر
اخباری‌گری در فقه شیعی بود و توانست دوباره به تفکر اصولی رونق دهد. پس از
وحید، شاگردان وی هم‌چنان این مبارزه را ادامه دادند. در زمان کاشف الغطاء
میرزا محمد اخباری پرچم‌دار تفکر اخباری بود و با توجه به تسلط در علوم
غریبه، به درگاه فتحعلی‌شاه قاجار نیز راه یافته بود. میرزا محمد چند کتاب
در رد کتب اصولی نوشت و به فقهای غیراخباری دشنام و توهین می‌کرد.
شیخ جعفر کاشف الغطاء در برابر اتهامات و ادعاهای میرزا محمد، کتابی در رد
وی نوشت به اسم: «کشف الغطاء عن معایب میرزا محمد عدو العلماء». این کتاب،
غیر از آن «کشف الغطاءِ» معروف شیخ است که در فقه نوشته شده است. پیش از
این نیز کاشف الغطاء کتاب حق المبین را در تبیین اندیشه اصولی و رد تفکر
اخباری نوشته بود.
مبارزه با تفکر وهابی
محمد این عبدالوهاب معاصر شیخ جعفر کاشف الغطاء بود. وی با احیاء آراء ابن
تیمیه و با تعامل با محمد بن سعود، جد آل سعود، تفکر وهابی را گسترش داد.
وهابیت با شعار دفاع از اندیشه توحیدی و نفی شرک به مبارزه با دیگر فرق
اسلامی پرداخت. عالمان شیعه و سنی در برابر تفکر وهابی موضع گرفتند. نخستین
کتاب علیه تفکر وهابی را برادر محمد ابن عبدالوهاب با نام «الصواعق
الالهیه فی الرد الوهابیه» نوشت.
نخستین کتابی که از طرف عالمان شیعه بر رد عقاید وهابی نگاشته شد، «منهج
الرشاد» است که شیخ جعفر کاشف الغطاء نگارنده آن است. وی این کتاب را در
پاسخ رساله‌ای که یکی از امیران آل سعود به نام عبدالعزیز ابن سعود برای او
فرستاده بود، نوشت و در آن مجموعه عقاید محمد ابن عبدالوهاب را جمع کرد.
این کتاب در سال 1343 قمری در نجف چاپ شد.
مبارزه مسلحانه با هجوم وهابیت با گرایش ابن سعود به وهابیت، محمد ابن عبدالوهاب به وی نوید تسلط
بر همه شبه جزیره را داد. آنها با کافر حربی خواندن دیگر مسلمانان، به
آنان یورش بردند و در نجد (در حال حاضر از توابع منطقه الشرقیه عربستان است
كه منطقه‌ای شیعی و نفت‌خیز در این كشور است)، یمن (شمال یمن از دیرباز و
از زمان امیرالمؤمنین (ع) و فرزندانش شیعه‌نشین بوده است؛
حتی برخی از یاران امام حسین(ع) به ایشان پیشنهاد دادند تا این منطقه را
برای سكونت و جمع‌آوری نیرو و مال برای مقابله با حملات احتمالی بنی‌امیه
برگزیند)، حجاز(همواره در طول تاریخ اسلام، بخش عمده‌ای از شهر مدینه به
دلیل سكونت بیشتر معصومان (ع)، شیعیان زیادی را در خود جای داده است)،
سوریه و عراق جنگ‌هایی را به‌راه انداختند. محمد ابن عبدالوهاب در سال 1206
مرد؛ اما پیروانش این جنگ‌ها را ادامه دادند.
در سال 1216 "امیر سعود" با بیست‌هزار نفر به کربلا حمله‌ور شد و با غلبه
بر مدافعان شهر، بیش از پنج‌هزار نفر را کشت و خزانه‌های حرم اباعبدالله
(ع) را غارت کرد. این حمله در حالی انجام شد که بسیاری از اهالی کربلا در
عید غدیر به نجف اشرف رفته بودند.
سعودبن عبدالعزیز، پس از قتل و غارت در کربلا، متوجه نجف اشرف شد و آن را
محاصره کرد و تعدادی از مردم نجف را به قتل رساند. نخستین اقدام مردم نجف
این بود که خزانه حرم امیر مؤمنان علی (ع) را به بغداد منتقل ساختند تا
مانند خزانه‌های حرم‌های نبوی (ص) و حسینی (ع) به غارت نرود.
پس از آن آماده دفاع از وطن و جان خود شدند. رهبر مردم در دفاع از شهر نجف،
عالم بزرگ شیعه «علامه شیخ جعفر کاشف‌الغطاء» بود که علمای دیگر نیز او را
یاری می‌کردند. تعداد وهابیان مهاجم به نجف پانزده‌هزار تن بودند که
هفت‌صد نفر از آنان به هلاکت رسیدند و بقیه به ناچار از شهر عقب نشستند و
به غارت نواحی و اطراف پرداختند.
پس از این حادثه، براى این‌که نجف اشرف از هر گزندى مصون بماند، شیخ جعفر
اقدام بـه ساختن سور نجف ـ دیوارى بزرگ دراطراف نجف اشرف ـ نمود و محمد حسن
خان صدر اصفهانى به دستور آن بزرگوار کار ساختمانى این سور مهم را به عهده
گرفت و بنا کرد.
مبارزه با روس‌ها در حمله به ایران
در هنگام جنگ روس و ایران، شیخ جعفر کاشف الغطاء با توجه به مقام خود به
مردم فرمان داد تا در برابر روس‌ها بایستند و نیز مقام فرمان‌دهی جنگ را به
عنوان نایب امام عصر در اختیار فتحعلی‌شاه قرار داد.
بخشی از نامه شیخ جعفر به فتحعلی‌شاه و حكم شرعی او مبنی بر وجوب مبارزه با روس‌ها:
«من اگر مجتهد هستم و قابلیت نیابت از سادات زمان را دارم، به سلطان ابن
سلطان، خاقان ابن خاقان، مؤید به عنایت خدای منان، فتحعلی‌شاه که خدا سایه
او را بر سر مردم مستدام بدارد، اذن می‌دهم که آن‌چه برای هزینه جنگ و
سرکوبی اهل کفر طغیان نیاز دارد، از خراج و درآمد زمین‌های مفتوحة العنوه و
نظیر آن و نیز زکات طلا و نقره و جو و… بگیرد و… به هر مسلمانی واجب است
امر سلطان را اطاعت کند.»