اصل کتاب به زبان عربى است و مؤلف در مقدمه مى‏ نویسد: "چون ما نمی ‏توانیم حقوق آن حضرت(عج) را ادا نماییم و شکر وجود و فیوضاتش را آن طور که شایسته است، بجا آوریم بر ما واجب است آن مقدار از اداى حقوق آن حضرت را که از دستمان ساخته است، انجام دهیم. . . بهترین امور در زمان غیبت آن حضرت(عج)، انتظار فرج آن بزرگوار و دعا براى تعجیل فرج او و اهتمام به آنچه مایه خشنودى آن جناب و مقرب شدن در آستان اوست، می ‏باشد."

ید نعمت آن حضرت بر ما

و چون تمام نعمت ها به برکت وجود مولی صاحب الزمان به ما می رسد. بر ما لازم است شکرانه وجود حضرتش را با دعا کردن و مانند آن به جای آوریم. چون شکر نعمت مانند شکر صاحب نعمت واجب است.

بنا بر حدیثی که در خرایج و بحار روایت شده حضرت باقر(ع) فرمود: چون قائم ما بپا خیزد، دست خود را بر سر بندگان می نهد. پس به وسیله آن عقل هایشان جمع و اختلافشان کامل می شود. یکی از علما گفته: منظور همین دست ظاهری است که به طور معجزه آسا بر سر بندگان قرار می دهد.

می گویم: احتمال دارد که منظور از "ید" قدرت یا حکومت باشد که معنی چنین می شود: هرگاه آن حضرت به پا خیزد، بر همه بندگان مستولی گردد و سلطه یابد و حکومت آن حضرت بر همه جا سایه افکند و به این وسیله عقول را جمع و اخلاق را کامل گرداند زیرا که اهل فسق و فجور و کفر و الحاد از بین می روند.