«خداوند نماز آنکه به پدر و مادر خویش با نگاه خشمگینانه بنگرد، هر چند در حق وی ستم روا داشته باشند، نمی پذیرد.»
عقیق: اقامه نماز را آداب و شرایطی است که بی توجهی بدان، موجب کاستی ارزش نماز
می گردد. هر چند به صورت ظاهر، مقبول و ساقط کننده تکلیف است، در باطن،
نورانیت و جمال و بهایی در پی نخواهد داشت. چه بسا نماز گزارانی که چون
آداب و شرایط نماز بر پا نمی دارند، آن نماز اثری بر روح و جانشان ندارد.
از آن شمار است رضایت پدر و مادر که آن را دخالتی تام و تمام است در قبولی
باطن نماز؛ چنان که حضرت امام صادق علیه السّلام فرمود: «خداوند نماز آنکه به پدر و مادر خویش با نگاه خشمگینانه بنگرد، هر چند در حق وی ستم روا داشته باشند، نمی پذیرد.» ۱ دیگر
از شرایط قبولی نماز، توجه به فرمان های الهی و ترک رذیلت های اخلاقی و
نفسانی است. نماز مقبول درگاه حق تعالی، نماز است که با قلبی مصفا و دلی
پاک از زنگارهای شهوت ها و گناهان اقامه شود. دلی که به زنگار غیبت و تهمت و
بخل و حسد و دیگر رذیلت های اخلاقی آلوده باشد، نمی تواند محل خضوع و خشوع
در محضر یار گردد؛ چنان که ازفخر کاینات، محمد مصطفی صلّی الله علیه و آله
و سلّم روایت است که فرمود:
«هر کس غیبت زن یا مرد مسلمانی نماید، خداوند تا چهل شبانه روز نماز و روزه اش قبول نکند، مگر آنکه از او بگذرد و عفوش کند.» ۲ هم
از این روست که سالکان الی الله و دلدادگان محبت یار، برای رسیدن به خشوع و
خضوع و حضور قلب در حال نماز، مراقبت از نفس و توجه به اعمال و رفتار خویش
را در دیگر اوقات، سرلوحه برنامه زندگانی شان قرار می دهند و دمادم، خویش
را در محضر یار می انگارند و به مراقبه و محاسبه از نفس می پردازند. در
روایت آمده است که حضرت امام جعفر صادق علیه السّلام فرمود: خداوند
متعال در وحی خود می فرماید: «نماز کسی را خواهم پذیرفت که در برابر عظمت
من فروتن باشد و برای رضای من، از تمایلات و شهوت های خویش صرف نظر کند.
روزها را در یاد من به سر آورد و بر خلق، بزرگی نفروشد و گرسنگان را خوراک و
برهنگان را جامه بخشد و با مصیبت دیدگان به مهربانی رفتار کند و غریبان را
با مواسات و الطاف خویش دلخوش سازد. چنین بنده ای را پرتویی از نور خواهد
بود که چونان خورشید می تابد. او را نوری مقرر خواهم داشت که ظلمات او را
روشنی بخشد و علم و حلمی که جهالت را از وی مرتفع سازد. خود، حمایتش کنم و
فرشتگان را محافظ و نگهبان او قرار خواهم داد. دعایش را اجابت و خواسته اش
را برآورده خواهم کرد. مَثَل چنین بنده ای نزد من، مثل باغستان های بهشت
است که میوه اش را نارسی یا فساد و تباهی نخواهد رسید». ۳
خوش وقت گروهی که در اندیشه یارند چون کعبه روان روی به دیوار ندارند گردن نکشند از سر تسلیم به هر حال گر بر سر تختند و گر بر سرِ دارند در دامن یارند چو آیینه شب و روز هر چند گرفتار در این گرد و غبارند(صائب تبریزی) پی نوشت: ۱. بحارالانوار، ج۷۴، ص۶۱. ۲. همان، ج۷۵، ص۲۵۸. ۳. همان، ج۶۹، ص۳۹۱ و ج۷۸، ص۲۸۵. ۴. شهد بندگی(۲)، ص۱۴۶-۱۴۸. منبع:افکار