عقیق:به مناسبت آغاز ایام الله دههی فجر، انتظار رهبر معظّم انقلاب اسلامی از هنرمندان مبنی برثبت تاریخ انقلاب را منتشر می کند. روز دوازدهم به يك معنا، روز شروع قدرت اسلام است. اگرچه در دوازدهم بهمنِ سال 57، هنوز ظاهراً نظام طاغوت سرِ كار بود؛ اما در واقع نبود. در واقع با ورود امام بزرگوار، اين نظام پوسيدهى فاسد و اصل نظام پادشاهى ـ كه يك رژيم ارتجاعى و غلط و غير انسانى و غير قابل قبول بود ـ پوچ و نابود و دود شد و از بين رفت. تلاش های بيهوده میكردند بلكه بتوانند آن را نجات بخشند و تا چند روز ادامه دهند، كه نمیشد و نشد. ورود قدرتمندانهى امام بزرگوار، همه چيز را معنا كرد. امام وارد شد؛ شهر تهران، بلكه ايران از آن بزرگوار استقبال كردند. يعنى در شهرهاى ديگر هم مردم شاهد اين حادثه و گوش به زنگ اين قضيه بودند. بعضى حركت كردند و به تهران آمدند؛ بعضى هم در همان شهرهاى خودشان كارى را كردند كه اگر تهران هم بودند، انجام میدادند. در واقع «فاذا دخلتموه فانّكم غالبون» . با ورود امام همان مطلبى كه خداى متعال به اصحاب موسى فرمود، در مورد اصحاب امام بزرگوار ما تحقّق پيدا كرد. وقتى وارد شد، خداى متعال غلبه را ثبت كرد و تمام شد. روز مهمّى است. شايد بشود گفت از همين روز دوازدهم هم، توطئهى دشمن شروع شده است. البته تاريخ انقلاب يك بحث ديگر است. بايد تاريخ انقلاب را كسانى بنويسند. تاريخ انقلاب هم فقط تاريخ پيروزى انقلاب نيست؛ تاريخ شروع نهضت است. حقيقتاً مردم ما از قضاياى طولانى اين نهضتى كه از روز شروع تا روز پيروزى، پانزده، شانزده سال طول كشيد، به تفصيل مطّلع نيستند. از قضاياى بعد از پيروزى هم، گاهى به وسيلهى بعضى افراد، مختصر سخنى گفته میشود؛ اما به طور كامل و جامع و ريز، بخصوص با شكلهاى هنرى و ماندگار و نافذ، ثبت نشده، يا خيلى كم ثبت شده است. من از كسانى كه توانايى اين قبيل كارها را، بخصوص در زمينههاى هنرى دارند، واقعاً انتظار دارم. بايد تاريخ انقلاب را ثبت كنند. پی نوشت:*معارف انقلاب *بیانات در خطبههای نماز جمعهی تهران 12/بهمن/1357منبع:حوزه