به گزارش عقیق هفتمین شب از دهه فاطمیه مصادف با شب شهادت حضرت زهرا(س) با حضور حجت الاسلام والمسلمين سيد علينقي طباطبايي و مداح محمدجواد فارسی و جمعی از عزاداران حضرت زهرا(س) در هیئت یا ثارالله الحسین(ع) برگزار شد.
درهفتمین شب از دهه فاطمیه مصادف با شب شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها در هیأت یا ثارالله الحسین علیه‌السلام، پس از قرائت زیارت حضرت زهرا سلام الله علیها حجه الاسلام والمسلمین سید علینقی طباطبایی مطالب ذیل را ایراد فرمودند.
حضرت زهرا سلام الله علیها پس از گواهی دادن به رسالت پیامبر صل الله علیه و آله به قرآن به عنوان عهد الهي اشاره می‌فرمایند: «اَنْتُمْ عِبادَ اللَّهِ نُصُبُ اَمْرِهِ وَ نَهْيِهِ، وَ حَمَلَةُ دينِهِ وَ وَحْيِهِ، وَ اُمَناءُ اللَّهِ عَلى اَنْفُسِكُمْ، وَ بُلَغاؤُهُ اِلَى الْاُمَمِ، زَعيمُ حَقٍّ لَهُ فيكُمْ، وَ عَهْدٍ قَدَّمَهُ اِلَيْكُمْ، وَ بَقِيَّةٍ اِسْتَخْلَفَها عَلَيْكُمْ: كِتابُ اللَّهِ النَّاطِقُ وَ الْقُرْانُ الصَّادِقُ، و النُّورُ السَّاطِعُ وَ الضِّياءُ اللاَّمِعُ، بَيِّنَةً بَصائِرُهُ، مُنْكَشِفَةً سَرائِرُهُ، مُنْجَلِيَةً ظَواهِرُهُ، مُغْتَبِطَةً بِهِ اَشْياعُهُ، قائِداً اِلَى الرِّضْوانِ اِتِّباعُهُ، مُؤَدٍّ اِلَى النَّجاةِ اسْتِماعُهُ.
شما اى بندگان خدا پرچمداران امر و نهى او، و حاملان دين و وحى او، و امينهاى خدا بر يكديگر، و مبلّغان او بسوى امّتهاييد، زمامدار حق در ميان شما بوده، و پيمانى است كه از پيشاپيش بسوى تو فرستاده، و باقيماندهاى است كه براى شما باقى گذارده، و آن كتاب گوياى الهى و قرآن راستگو و نور فروزان و شعاع درخشان است، كه بيان و حجّتهاى آن روشن، اسرار باطنى آن آشكار، ظواهر آن جلوهگر مىباشد، پيروان آن مورد غبطه جهانيان بوده، و تبعيّت از او خشنودى الهى را باعث مىگردد، و شنيدن آن راه نجات است.
بِهِ تُنالُ حُجَجُ اللَّهِ الْمُنَوَّرَةُ، وَ عَزائِمُهُ الْمُفَسَّرَةُ، وَ مَحارِمُهُ الْمُحَذَّرَةُ، وَ بَيِّناتُهُ الْجالِيَةُ، وَ بَراهينُهُ الْكافِيَةُ، وَ فَضائِلُهُ الْمَنْدُوبَةُ، وَ رُخَصُهُ الْمَوْهُوبَةُ، وَ شَرائِعُهُ الْمَكْتُوبَةُ.
بوسيله آن مىتوان به حجّتهاى نورانى الهى، و واجباتى كه تفسير شده، و محرّماتى كه از ارتكاب آن منع گرديده، و نيز به گواهيهاى جلوهگرش و برهانهاى كافيش و فضائل پسنديدهاش، و رخصتهاى بخشيده شدهاش و قوانين واجبش دست يافت.
فَجَعَلَ اللَّهُ الْايمانَ تَطْهيراً لَكُمْ مِنَ الشِّرْكِ، وَ الصَّلاةَ تَنْزيهاً لَكُمْ عَنِ الْكِبْرِ، وَ الزَّكاةَ تَزْكِيَةً لِلنَّفْسِ وَ نِماءً فِي الرِّزْقِ، وَ الصِّيامَ تَثْبيتاً لِلْاِخْلاصِ، وَ الْحَجَّ تَشْييداً لِلدّينِ، وَ الْعَدْلَ تَنْسيقاً لِلْقُلُوبِ، وَ طاعَتَنا نِظاماً لِلْمِلَّةِ، وَ اِما مَتَنا اَماناً لِلْفُرْقَةِ، وَ الْجِهادَ عِزّاً لِلْاِسْلامِ، وَ الصَّبْرَ مَعُونَةً عَلَي اسْتيجابِ الْاَجْرِ.
پس خداى بزرگ ايمان را براى پاك كردن شما از شرك، و نماز را براى پاك نمودن شما از تكبّر، و زكات را براى تزكيه نفس و افزايش روزى، و روزه را براى تثبيت اخلاص، و حج را براى استحكام دين، و عدالتورزى را براى التيام قلبها، و اطاعت ما خاندان را براى نظم يافتن ملتها، و امامتمان را براى رهايى از تفرقه، و جهاد را براى عزت اسلام، و صبر را براى كمك در بدست آوردن پاداش قرار داد.»
این وجودهای نورانی و مقدس همه حرف و کلامشان یکی است و همه آنان ریشه فصاحت و بلاغت را از حضرت زهرا سلام الله علیها به ارث برده‌اند. برای مثال وقتی که پس از واقعه عاشورا یزید ملعون، حضرت امام زین العابدین علیه‌السلام را با خود به مسجد برد و خطیبی را طلبید و بر منبر بالا کرد، آن خطیب ناسزای بسیاری به حضرت امیر المؤمنین و امام حسین علیهم االسّلام گفت و یزید و معاویه علیهما اللعنة را مدح بسیار کرد، حضرت امام زین العابدین علیه السّلام به او گفت: «وای بر تو ای که برای خشنودی مخلوق، خدا را به خشم آوردی ، جای خود را در جهنم مهیا بدان ». پس حضرت علی بن الحسین علیه السّلام بر منبر بالا رفت و خدا حمد کرد و بر حضرت رسالت و اهل بیت او درود فرستاد و خطبه ای در نهایت فصاحت و بلاغت قرائت کردند و فرمود که ایها الناس حقّ تعالی ما اهل بیت رسالت را شش خصلت عطا کرده است و به هفت فضیلت ما را بر سایر خلق برتری داده ، و عطا کرده است به ما علم و بردباری و جوانمردی و فصاحت و شجاعت و محبت در دلهای مؤ منان .
و فضیلت داده است ما را به آنکه از ما است نبی مختار محمّد مصطفی (ص)، و از ما است صدّیق اعظم علی مرتضی و از ما است جعفر طیار که با دو بال خویش در بهشت با ملائکه پرواز می کند، از ما است حمزه شیر خدا و شیر رسول خدا ، و از ما است دو سبط این امّت حسن و حسین علیهماالسّلام که دو سید جوانان اهل بهشت اند. سپس فرمودند: هر که مرا شناسد شناسد و هر که مرا نشناسد من خبر می دهم او را به حسب و نسب خود.
امام علی علیه‌السلام می‌فرماید: « إِنَّ بِشرَ المُؤمِنِ فِي وَجهِهِ ، وَ قُوَّتَهُ فِي دينِهِ وَ حُزنَهُ فِي قَلبِه؛ِ شادى مؤمن در چهره اوست ، قدرت وى در دينش، و اندوه او در دلش»
پس از سخنرانی، ذاکر اهل بیت علیهم السلام برادر حاج محمدجواد فارسی با زمزمه شعر زیر در سوگ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها به روضه خوانی و ذکر مصیبت پرداختند.
ز بس كه آه كشیدم به سینه آه ندارم
چو شمع سوخته، امّید صبح‌گاه ندارم
ز دانه‌دانه‌ی اشكم به آسمان دو دیده
ستاره هست ولیكن فروغ ماه ندارم
تفاوتی نكند این دوچشم، بسته و بازش
ز بعد كوچه، دگر قوّت نگاه ندارم
عصای دست من خسته است، شانه‌ی طفلم
بدون قامت زینب، توان راه ندارم
قسم به كوتهی عمر خود كه در همه‌ی عمر
به غیر بردن نام علی، گناه ندارم
در ادامه ابیات زیر را از زبان حال امام علی علیه‌السلام قرائت نمودند:
وقتش شده نگاه به دور و برت کنی
فکری برای این همه خاکسترت کنی
عذر مرا ببخش، دوایی نداشتم
تا مرهم کبودی چشم ترت کنی
امشب خودم برای تو نان می پزم ولی
با شرط اینکه نذر تب پیکرت کنی
مجبور نیستی، که برای دل علی
یک گوشه ای بنشینی و چادر سرت کنی
من قبله و تو در شرف روبه قبله ای
پس واجب است روی به این همسرت کنی
زحمت مکش خودم به حسین آب می دهم
تو بهتر است، فکری برای پرت کنی
ای کاش از بقیه ی پیراهن حسین
معجر ببافی و کفن دخترت کنی
من، زینب، حسن، همه ناراحت توایم
وقتش شده نگاه به دورو برت کنی
منبع: روابط عمومی هیئت یا ثارالله الحسین(ع)
211001