احکامی که توسط حواریین حضرت عیسی(ع) و یا اوصیای پیغمبر(ص) و یا راویان نقل می‌شود، همگی از لوح محفوظ حکایت می‌کنند و همه‌ی این‌ها راوی احکام انشائیه هستند و تبعیت از پیغمبر سابق، به معنای تبعیت از خدا و احکام کلیه‌ی ثابته‌ او است، نه پیروی از پیغمبر مفضول، از این رو، حضرت ابراهیم(ع) با این که از لحاظ زمانی برحضرت موسی و عیسی(ع) متقدم بود، از آن دو افضل بود، و پیغمبر اکرم(ص) که لاحق بر همه و از همه افضل است، به اتفاق و اجماع، تابع شریعت خویش بوده است. البته در افضلیت شریعت لاحق بر سابق، افضلیت در تمام جزئیات احکام شرط نیست بلکه مجموع من حیث‌المجموع لازم است. احکام الهیه مقید به زمان یا مکان یا قوم و طایفه خاصی نیستند، بلکه تابع تحقق موضوع است و برای زنجی و رومی، سیاه و سفید، و در هر عصر و زمان و هر مصر و مکان ثابت است.

پی نوشت:

کتاب در محضر حضرت آیت ا.... العظمی بهجت – ص 26
محمد حسین رخشاد