ايشان را چند بار در اين مدت شش سال امامت، زندان كردند و در ساير ايام نيز در منزل تحت مراقبت شديد بودند و روزهاي دوشنبه و پنجشنبه هر هفته بايد در دبار حاضر مي‌شدند.
عقیق:هشتم ربيع الثاني، روز ميلاد امام حسن عسكري (ع) يازدهمين پيشواي شيعيان است. بدين مناسبت نكاتي از زندگي پربركت و سراسر سختي پدر امام زمان(عج) بيان مي‌شود: ۱. امام حسن عسكري (ع) در سال ۲۳۲ در مدينه به دنيا آمد. در ۲۲ سالگي به امامت رسيد. مدت امامتشان ۶ سال و مجموعا عمر شريفش ۲۸ سال بود. بنابر نقل ابن شهراشوب، پدر بزرگوار ايشان امام هادي (ع) در سال ۲۳۴ و بنابه نقل مرحوم شيخ مفيد در سال ۲۴۳ به دستور متوكل عباسي از مدينه به سوي سامراء كوچ اجباري كردند. يعني امام حسن عسكري (ع) در دو سالگي و يا ۱۲ سالگي از مدينه خارج شده‌اند. بدين سبب نيز مشهور است كه ايشان نتوانستند حج به جاي آورند. هرساله شيعيان و علاقمندان زيادي به نيابت ايشان حج و عمره به جاي مي‌آورند. ۲. سامرا بر عكس اسمش، شهري غريب و پر خفقان بوده است! در آن دوران سامراء محل حكومت عباسيان و شهري نظامي بوده است. تركان و بردگان نظامي نيز عملا بر خلفاء عباسي نفوذ فراوان داشته‌اند. عباسيان و نظاميان بر تحت فشار قرار دادن امام (ع) متحد بودند. در اين شهر شيعيان بسيار اندك وجود داشته و بدين علت خفقان فراواني بر امام (ع) ايجاد شده بود. ايشان را چند بار در اين مدت شش سال امامت، زندان كردند و در ساير ايام نيز در منزل تحت مراقبت شديد بودند و روزهاي دوشنبه و پنجشنبه هر هفته بايد در دبار حاضر مي‌شدند. سر برجاي ماندن اندك احاديث از امامين عسكريين(ع) نيز همين است. ۳. امام هادي (ع) جهت حفظ جان فرزندش در آن دوران رعب و اختناق، معرفي فرزندش «حسن» به شيعيان را در ماههاي پاياني عمر انجام دادند به گونه‌اي كه هنگام رحلت امام هادي (ع)، بسياري از شيعيان از امامت حضرت حسن عسكري آگاهي نداشتند. از طرفي برخي از شيعيان به امامت محمد، برادر امام عسكري معتقد شدند. يكي ديگر از برادران حضرت به نام جعفر نيز به دروغگويي و اعمال خلاف مشهور بود. بدين سان در آغاز امامت ايشان بين شيعيان تزلزل و ترديد ايجاد شده بود. و امام (ع) براي تقويت ايمان شيعيان و جلب مخالفان، ناگزير مي‌شد پرده‌هاي حجاب را كنار زده و از آن سوي جهان ظاهر بيشتر خبر دهد. شيخ حر عاملي در كتاب اثبات الهداه به ۱۳۶ مورد از اخبار غيبي امام (ع) اشاره كرده است. ۴. امام (ع) به وسيله نامه و با چند واسطه با شيعيان ساير شهر‌ها ارتباط برقرار مي‌كردند. در بسياري از شهرهاي شيعه نشين عراق، ايران و يمن وكلائي را منصوب كرده بودند. عثمان بن سعيد عمري (نخستين فرد از نواب اربعه در زمان امان زمان عج) از ياران نزديك امام حسن عسكري (ع) بود. وي جهت استتار فعاليت‌هاي سياسي، روغن فروشي مي‌كرد و نامه‌هاي شيعيان را در ظرف‌ها روغن مخفي و به امام تحويل مي‌داد. همچنين نامه‌هاي امام (ع) به شيعيان را نيز همين گونه از منزل امام خارج مي‌كرد. ۵. سالي قحطي سختي در سامرا پديد آمد. امام حسن عسكر (ع) در زندان معتمد (خليفه عباسي) بود. مردم به دستور خليفه سه روز نماز باران خواندند، ولي باران نيامد. روز چهارم اسقفان مسيحي (مردم سامرا قبل از اسلام مسيحي بوده‌اند) به صحرا رفته و دعا كردند، ناگهان باران شديدي آمد. مسلمانات دچار تزلزل در عقيده شدند و نزديك بود به مسيحيت روي آورند! خليفه نگران شد و هيچ چاره‌اي نديد، مگر آنكه از امام (ع) كمك بطلبد. به فرمان امام (ع) مردم و اسقفان مجددا براي طلب باران از شهر خارج شدند. اسقفان دست به دعا برداشتند و دوباره باران، باريد. امام (ع) فرمود: راهب معيني را بگيرند و آنچه در ميان انگشتان اوست بيرون آورند. راهب در ميان انگشتانش استخواني قرار داده بود. امام (ع) استخوان را در پارچه‌اي پيچيد و فرمود اين استخوان پيامبري الهي است كه از قبور برخي پيامبران برداشته‌اند و استخوان هيچ پيامبري ظاهر نمي‌شود جز آنكه باران نازل مي‌شود. امام (ع) به مسيحيان گفتند اينك طلب باران كنيد. آنان دست به آسمان بلند كردند اما برعكس ابر‌ها كنار رفتند و خورشيد نمايان شد. خليفه استخوان را آزمود، ديدند همان طور است كه امام مي‌فرمايد. اين واقعه باعث شد، مردم سامرا بيشتر ايشان را بشناسند و خليفه نيز امام (ع) را از زندان آزاد كرد و با درخواست ايشان براي آزادي ساير يارانش موافقت كرد. منبع:حج 211008