شاید بتوان گفت مهمترین پایگاه و محل اجتماع مومنین برای توسعه دین مبین اسلام مسجد است، پایگاهی که در قرآن و روایات بر آن تأکید بسیار شده و آبادانی آن موجب گستردگی دین و اتحاد بیشتر مسلمین می گردد.
مسجدهای خدا را کسانی عمارت می کنند که به خدا و روز قيامت ايمان آورده اند
آینه:
حکایت؛ یکی از عادات حاج شیخ عباس قمی این بود که اغلب اوقات فریضه خویش را در مساجد متروکه بجا میآورد و از آن جهت که مردم علاقهمند بودند که لااقل فریضه خود را با این مرد شریف بجا آوردند و به همین اندازه از فیض وجودش بهرهمند شده باشد، به محض اطلاع، روز به روز بر کثرت جمعیت افزوده میشد بحدی که آن مسجد، مورد علاقه مردم و به دست عدهای برومند تعمیر میگردید، پس از آنکه مسجد رونق می گرفت و ایشان به مقصودش می رسید، دیگر به نماز در آن مسجد حاضر نمیشد و یک مسجد متروکه و مخروبه دیگر را انتخاب میکرد و بدون اطلاع مردم چند نوبت در آنجا نماز میخواند و پس از چند روزی مردم مطلع می شدند و از راههای بسیار دور برای درک نماز با ایشان به آن مسجد میشتافتند و به این سبب مساجد مخوربه به آباد میشد. ایشان هر زمان جمعیت کثیری در نماز خود مشاهده میکرد و با به واسطه کثرت جمعیت، مکبری تکبیر میگفت پس از آن روز دیگر به نماز حاضر نمیشد و پیوسته مراقب احوالات خود بود.1
گفت از مسجد بگو، گفتم ز جان گویم تو را مسجدی كه می برد جان را به سوی كبریا 2
پی نوشت: 1.با اقتباس و ویراست از کتاب مردان علم در دنیای عمل 2.عبدالمجید فرائی منبع:حوزه