اگر قرآن بهتر قانون هستي است و كربلا بهترين اجراي آن قانون، و از سويي اگر حسين عليه‌السلام عِدل و همتاي قرآن است و قرآن نيز عِدل و همتاي حسين عليه‌السلام، پس مي‌توان از روش شناخت يكي براي فهم ديگري الهام گرفت.
عقیق: روايتگري، روشي در بيان مفاهيم ناب اهل بيت عليهم السلام است كه هر روز از
ساعت 16:30 عصر در خيمه‌گاه حسيني در كربلاي معلي از سوي بعثه مقام معظم
رهبري برگزار مي‌شود كه راوي در اين برنامه وقايع كربلا را به صورت تصويري
براي زائران بيان مي‌كند.
بايد نحوه مواجهه خود با كربلا -و اصلا
تاريخ- را همانند مواجهه با قرآن ديد، آن‌چنان كه امام سجاد غزوات حضرت
رسول را آن‌گونه مي‌ديد. (كنا نعلم مغازي النبي و سراياهكما نعلم السورة
من القرآن(مكاتيب الرسول صلى الله عليه وآله، ج1، ص: 644)) بايد در
كربلا تدبر كرد.
قرآن با كسي سخن نخواهد گفت و نشانه‌هايش را براي
هركسي آشكار نخواهد كرد مگر كساني كه اهل سؤال باشند، يوسف قرآن كه احسن
القصص قرآن است شاهدي بر اين مدعاست (...آياتٌ لِلسَّائِلِينَ(يوسف/7)) و
اگر كسي اهل سؤال شد قرآن او را رد نخواهد كرد(وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا
تَنْهَرْ(الضحي/10))
رويكرد "مسأله محور" راز ديدار داستان‌هاي
كربلاست. در اين مجال مي‌توان از يك تاريخ و جغرافيا بي‌شمار موضوع ديد و
با هزاران مسأله و به دنبالش هزاران پاسخ، هزاران سخن تازه و بكر را روايت
كرد. روايت مصور عاشورا به دنبال اين گمشده است.
از اين منظر است كه
از يك سري اسلايدهاي ثابت تاريخي موضوعاتي كاربردي و امروزي خلق خواهد شد،
موضوعاتي براي زائراني كه تشنه زلال معرفتي از كربلا هستند.
در اين
بستر و زمينه و با عنايت به اين روش است كه مي‌توان يك روز از سبك زندگي
حسيني گفت، و روزي ديگر از جلوه‌هاي باور در كربلا، يا اثر كلام در جريان
كربلا ديد يا درماني براي يأس و تقويت اميد يافت.از انسان كامل گفت، نردبان
آسمان در كم‌تر از 10 روز را روايت كرد. كربلا جاري ياد خدا را طرح كرد.
داستان سياهي لشكر،عاقبت به خيري، جلوه هاي پويايي در كربلا، عاشورا و ظهور
و... را به تماشا نشست. اين‌گونه جغرافياي تخصصي كربلا در بردار تاريخ
سراسر درس و نكته و عبرت خواهد شد.
آن‌چنان كه رهبر معظم انقلاب روايتگر آن است: "درباره
نهضت اين بزرگوار هم زياد حرف زده شده است؛ اما در عين حال انسان هرچه
دراينباره مىانديشد، ميدان فكر و بحث و تحقيق و مطالعه گسترده است. هنوز
خيلى حرفها درباره اين حادثه عظيم و عجيب و بىنظير وجود دارد كه ما بايد
درباره آن فكر كنيم و براى هم بگوييم.
اگر اين حادثه را دقيق در نظر
بگيريد، شايد بشود گفت انسان مىتواند در حركت چند ماهه حضرت ابى
عبداللَّه عليه السّلام- از آن روزى كه از مدينه خارج شد و بهطرف مكه
آمد، تا آن روزى كه در كربلا شربت گواراى شهادت نوشيد - بيش از صد درس مهم
بشمارد. نخواستم بگويم هزارها درس؛ مىشود گفت هزارها درس هست. ممكن است هر
اشاره آن بزرگوار، يك درس باشد؛ اما اين كه مىگويم بيش از صد درس، يعنى
اگر ما بخواهيم اين كارها را مورد مداقّه قرار دهيم، از آن مىشود صد عنوان
و سرفصل به دست آورد كه هر كدام براى يك امّت، براى يك تاريخ و يك كشور،
براى تربيت خود و اداره جامعه و قرب به خدا، درس است. "(بيانات مقام معظم
رهبرى در خطبههاى نماز جمعه (عاشوراى 1416)19/3/1374)
شايان ذكر است، در حال حاضرحجت‌الاسلام سيدعلي اصغر علوي، روايتگر برنامه هاي خيمه گاه در كربلاي معلي است.