انسان به سوی کمال گرایش ذاتی دارد و دائما در تکاپوی رسیدن به آن است. از دیدگاه اسلام، ارزش و کمال انسان به آن است که به هدف خلقت که قرب الهی است، نائل گردد. قرآن کریم و روایات، برای جلوگیری و کاهش اشتباه در این مسیر، آدمی را به عوامل و موانع تکامل توجه می‌دهند و با تبیین آن می‌کوشند تا انسان در مسیر رشد و تقرب به خداوند قرار گیرد.
تقرب حقیقی، نزدیکی به نعمت ها و الطاف الهی و قرار گرفتن در مسیر رحمت و احسان خداوندی است که با انجام اعمال صالح و ترک صفات رذیله و تسلیم محض و عبودیت کامل در برابر خداوند متعال حاصل می‌شود. هدف کلی نویسنده از این کتاب شناخت عوامل و موانع قرب به خدا و آثار آن است که به نتایج زیر رسیده است:
1. راه تقرب به خدا منحصر نبوده و حرکت در این مسیر الهی به عوامل متعددی بستگی دارد که از آنها به عوامل تقرب یاد می شود.
2. در تعالیم الهی اسلام، عرفی‌ترین و عادی‌ترین امور زندگی انسان میتواند راهی برای قرب به خدا باشد. اگر چه در این مسیر، عملکرد انسان، با عوامل درونی او ارتباط مستقیمی دارد.
3. قرآن و احادیث انسان را از باورها و رفتارهای ناروا باز داشته‌اند که از آنها به موانع تقرب یاد می‌شود.
4. آثار و نشانه‌های تقرب به خدا، همان برخورداری از همه اسمائی است که در انسان به ودیعت گذاشته شده است. این آثار در تمامی مراحل حیات انسان و پس از گذر از دنیا ظهور و بروز دارد.
منبع: فارس
211008