1 ـ پیامبر(ص) : هر که خداوند با شناخت اهل بیت من و ولایت ایشان ، بر او منّت نهاده باشد ، خداوند همه خیر را براى او گرد آورده است.

2 ـ پیامبر خدا(ص) : شناخت آل محمّد، برات رهایى از آتش است و دوست داشتن خاندان محمّد، پروانه عبور از صراط است و ولایت آل محمّد ، (موجب) امان از عذاب است.

3 ـ سلمان فارسى: روزى بر(ص) وارد شدم . چون مرا دید ، فرمود: «اى سلمان! خداوندـ عزوجل ـ پیامبر و رسولى را بر نیانگیخت ، مگر آنکه براى او دوازده نقیب قرارداد». عرض کردم: یارسول الله! پدرومادرم فداى تو باد ! چیست براى آنکه ایشان را شناخته ؟ پیامبر(ص) فرمود: «اى سلمان! کسى که ایشان را آنچنان که باید ، بشناسد و بدانان اقتدا کند و دوست آنها را دوست بدارد و از دشمنشان بیزارى جوید، ـ به خدا سوگند ! ـ چنین کسى از ماست و هر جا ما فرود آییم ، او فرود خواهد آمد و در جایى سکونت خواهد داشت که ما هستیم».

4 ـ امام على(ع) : نیک بخت ترین مردم کسى است که فضل ما را شناخت و با ما به خدا تقرّب جست و محبّت ما را خالص گرداند و بدان چیزى پرداخت که ما بر آن مى خوانیم و از آنچه ما باز مى داریم ، دست شست. چنین کسى از ماست و در فردوس برین با ما خواهد بود.

5 ـ امام صادق(ع) : حسین بن على به سوى اصحابش آمد و گفت: «اى مردم! خداوند والا نام، بندگان را نیافرید ، مگر آنکه او را بشناسند . پس هر گاه او را شناختند ، خواهند پرستیدش و هر گاه او را بپرستند ، با پرستش او از پرستش جز او بى نیاز خواهند گشت». مردى به ایشان عرض کرد: اى فرزند رسول الله! پدر و مادرم فداى تو باد ! شناخت خدا چیست؟ امام (ع) فرمود: «اینکه مردم هر زمان امامشان را که فرمانبرى از او واجب است ، بشناسند».

6 ـ امام باقر(ع) : کسى خداوند ـ عزوجل ـ را شناخته و پرستش کرده که خدا و امام او را که از ما اهل بیت است ، بشناسد.

7 ـ زراره: به حضرت باقر(ع) عرض کردم: بفرمایید که آیا شناخت امام از خاندان شما بر همه خلایق واجب است؟ امام(ع) فرمود: «همانا خداوند ـ ـ عزوجل ـ ـ محمّد را رسول و حجّت الهى براى همه خلایقش در زمین برانگیخت . پس هر که به خدا و محمّد ، رسول الله ایمان آورَد و از او پیروى کند و تصدیقش نماید ، شناخت امامِ خاندان ما بر او واجب خواهد بود».

8 ـ سالم: از امام باقر(ع) درباره آیه شریف : ثُمَّ اَوْرَثْنَا الْکِتابَ الّذینَ اصْطَفَیْنا مِنْ عِبادِنا فَمِنْهُمْ ظالِمٌ لِنَفْسِهِ وَمِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَمِنْهُمْ سابِقٌ بِالْخَیْراتِ بِاِذْنِ اللهِ پرسش کردم. حضرت(ع) فرمود: «آنکه در کارهاى نیک پیشى گیرد ، امام است و آنکه راه میانه را برگزیند ، شناسنده امام است ؛ و ستمگرِ بر خویش کسى است که امام را نشناسد».

9 ـ زرعة: به امام صادق(ع) عرض کردم: پس از شناختِ (خدا) کدام اعمال فضیلت بیشترى دارد؟ امام(ع) فرمود: «پس از شناخت، هیچ چیز ، همسنگ همین نماز نیست و پَس از شناخت و نماز ، هیچ چیز با زکات همسنگ نیست و پس از اینها چیزى با روزه برابر نیست و پس از اینها چیزى با حجّ یکسان نیست و آغاز و پایان همه اینها شناخت ماست».

10 ـ امام صادق(ع) : ما کسانى هستیم که خداوند ، فرمانبرى از ما را واجب کرده است .مردم را نرسد ، مگر شناختن ما و مردم در نشناختن ما معذور نیستند... . هر که ما را نشناسد و انکارمان هم نکند ، گمراه است تا به هدایتى ـ یعنى وجوب اطاعت از ما ـ که خداوند بر او واجب فرموده است ، باز گردد و اگر بر گمراهى خویش ، بمیرد خداوند با او هر چه خواهد ، کند.

11 ـ امام صادق(ع)  درباره آیه شریف : وَمَنْ یُؤْتَ الْحِکْمَةَ فَقَدْ اُوتِىَ خَیْراً کَثیراً ـ : مقصود ، فرمانبرى از خدا و شناخت امام است.

12 ـ امام صادق(ع) در دعایى که به زراره آموخت ـ : خدایا! خود را به من بشناسان ؛ زیرا اگر تو خود را به من نشناسانى ، پیامبرت را نخواهم شناخت . خدایا! پیامبرت را به من بشناسان که اگر پیامبرت را به من نشناسانى ، حجّت تو را نخواهم شناخت . خدایا ! حجّت خود را به من بشناسان که اگر حجّت خود را به من نشناسانى ، از دینت به کژ راهه خواهم افتاد.

13 ـ امام رضا(ع) در زیارت قبور ائمّه : سلام بر جایگاههاى شناخت الهى... ! هر که ایشان رابشناسد ، خداى را شناخته است و هر که ایشان را نشناسد ، خداى را نشناخته است.

14_ امام رضا(ع) فرمودند، امامان، جانشینان خداوند عزوجل در زمین هستند.

15_ امام کاظم(ع) فرمودند: هر که بمیرد و امامش را نشناسد، مرده است چونان در جاهلیت و عملکردش در دوران اسلام، مورد بازپرسی قرار می گیرد.

211008