عقیق:مرحوم آیت الله حاج آقا مجتبی تهرانی نقل کرده بودند: پدرم مرحوم آیتالله آمیرزا عبدالعلی تهرانی، گاهی به مغازه یک عالم اهل معنا به نام سید عبدالکریم کفاش در انتهای بازار آهنگرها می رفتند که به سید عبدالکریم پینه دوز معروف بود. این سید با اینکه روحانی بود و اهل علم، از طریق پینهدوزی و دوختن کفش در مغازه کوچک خویش امرار معاش میکردند. بین علما مشهور بود که وجود مقدس مولا صاحبالزمان(عج) به ایشان توجه‌ای خاص دارند و گاهی به حجره او هم سر می‌زنند. روزی امام عصر(عج) قطعه نباتی را به سید عبدالکریم کفاش مرحمت کرده بودند که ایشان هم مقداری از آن قطعه نبات را به پدرم، میرزا عبدالعلی مرحمت کردند. پدرم به منزل آمدند و مقداری از آن نبات مرحمتیِ امام عصر(عج)را در دهان من نهادند.» حاج‌آقا میفرمود: «این علومی که نصیب شد و عنایاتی که به من رسید، ریشه همه‌اش، از آن نبات مرحمتی امام عصر(عج) است.» ایشان در جای دیگر می‌فرمودند: «هنوز حلاوت آن نبات در کام من است و من فکر نمی‌کنم که خدا بدن مرا به آتش بسوزاند؛ چرا که در آن، تبرکی از امام زمان(عج)وجود دارد».