پس از نماز حسین(ع) برخاسته، در دامان او نشست و عرض کرد: پدرجان! چون به منزل ما آمدى، آنچنان خوشحال شدیم که از هیچ چیز آنگونه شادمان نگشتیم. سپس چنان گریستى که ما را غمگین کرد، چرا گریستى؟ فرمود: فرزندم! پیش از این، جبرئیل بر من نازل شد و خبر داد که شما همگى کشته خواهید شد و قبور شما از هم جدا و پراکنده، خواهند بود. عرض کرد: پدرجان! براى کسانى که قبور پراکنده ما را زیارت کنند، چه پاداشى خواهد بود؟

فرمود: فرزندم! آنان، گروه‌هایى از امّت من‏‌ هستند که قبور شما را زیارت مى‏‌کنند و بدین وسیله، برکت خدا را مى‏‌جویند و بر من، شایسته است که در روز قیامت، سراغشان آیم و آنان را از هراسهاى آن روز و از گناهانشان، برهانم و خدا آنان را در بهشت جاى دهد.

همچنین شیخ مفید مى‏ گوید: روایت شده است که روزى پیامبر اکرم(ص) نشسته بود و على(ع) و فاطمه(س) و حسن(ع) و حسین(ع)، پیرامون او بودند، حضرت به آنان فرمود: چگونه خواهید بود آنگاه که کشته شوید و قبرهایتان پراکنده و دور از هم باشد؟ حسین(ع) عرض کرد: آیا مى‏‌میریم، یا کشته مى‏‌شویم؟ فرمود: فرزندم! تو مظلومانه، کشته مى‏‌شوى و برادرت حسن نیز مظلومانه، کشته مى‏‌شود و نسلهاى شما در اطراف زمین پراکنده مى‏‌شوند.

حسین(ع) عرض کرد: چه کسى ما را می‌کشد، اى رسول خدا؟ فرمود: مردم شرور.خبیث حسین(ع) پرسید: اى رسول‏ خدا! آیا پس از شهادت، کسى براى زیارت ما می ‏آید؟ فرمود: آرى فرزندم! گروهى از امّت من که با زیارت شما، قصد نیکوکارى و پیوند با مرا دارند به زیارت قبور شما خواهند آمد. پس هرگاه روز قیامت شود، من در موقف به دیدارشان آیم تا بازوانشان را گرفته، آنان را از هراسها و سختی‌هاى قیامت برهانم.

همچنین امام صادق(ع) فرموده اند: روزی حسین بن على(ع) به رسول خدا(ص) عرض کرد: پاداش کسى که شما را زیارت کند چیست؟ پیامبر(ص) فرمود: فرزندم! هر که مرا -در زندگى و پس از مرگ- زیارت کند، بر من است که روز قیامت به دیدارش آیم و او را از گناهانش برهانم. همچنین نقل شده است که پیامبر(ص) در پاسخ به این پرسش بیان داشتند: هر که مرا در زندگى و پس از مرگ زیارت کند و هر که پدرت را در زندگى و پس از مرگ زیارت کند و هر که برادرت را در زندگى و پس از مرگ زیارت کند و هر که تو را در زندگى و پس از مرگ زیارت کند، بر من است که روز قیامت به دیدارش آیم و او را از گناهانش برهانم و به بهشت برین در آورم.