در بسیاری از روایات و ادعیه‌ای که از سوی انبیا و اولیای الهی بیان شده در برخی مواقع مشاهده می‌شود که آنان به محضر پرورگار عالم اظهار استغفار می‌کنند و بعضا این سوال برای بعضی از افراد به وجود می‌آید که با توجه به معصوم بودن انبیا و ائمه اطهار(ع) چرا باید آنان استغفار کنند و اصلا این کار آنان چه معنی‌ای می‌دهد.
عقیق:آیه 19 سوره «محمد» در این باره صحبت می‌کند که در ادامه به متن، ترجمه و برخی از مطالب مرتبط به آن اشاره می‌شود.
پس بدان که هیچ معبودی جز الله نیست، و برای گناه خود و برای مردان
و زنان با ایمان استغفار کن و خدا، رفت و آمد و آرمیدن شما را می‌داند(و
به تمام حالات شما آگاه است.) سوره محمد، آیه 19
در آیه 55 سوره غافر نیز همین جلمه «واستغفر لذنبک» آمده است که با
توجه به این‌که همه انبیا معصوم و به دور از گناه می‌باشند، این استغفار و
طلب بخشش، برای یکی از چند اوامر است:
الف: استغفار یک عبادت است، گرچه گناهی در کار نباشد.
ب: استغفار از ترک اولی، یعنی کارهایی که گناه نبود؛ ولی بهتر بود که شخصی همچون پیامبر انجام نمی‌داد.
ج: برای آنکه استغفار از گناه برای مردم یک سنت و روش شود.
د: استغفار، سبب علو درجات پیامبر می‌شود.
ه: مراد، استغفار برای گناهانی است که مردم نسبت به پیامبر مرتکب شده‌اند.
و: استغفار همیشه از تقصیر نیست، بلکه گاهی از قصور است. بنده وقتی
عزت و عظمت خداوند و حقانیت و ذلت خود را می‌بیند، استغفار و طلب بخشش
می‌کند.
پی نوشت: نام کتاب: دقایقی با قرآن مولف: محسن قرائتی ناشر: موسسه فرهنگی درس‌هایی از قرآن نوبت چاپ: یازدهم، پاییز 1390