بنا به قول مشهور، شهادت حضرت ثامن‌الحجج مولانا علی بن موسی الرضا(ع) در روز آخر ماه صفر واقع شده است.
عقیق: روایاتی در فضیلت زیارت امام رضا(ع) وارد شده که درباره زیارت هیچ یک از
معصومین(ع) وارد نشده است و این دلایل مختلفی دارد که یکی از آنها این‌که
فقط شیعیان خالص اثناعشری به زیارت مرقدش می‌شتابند و از برکات تربتش بهره
می‌گیرند و به پیروی از مکتبش افتخار می‌کنند.
از رسول گرامی(ص) نقل
شده که فرمود: «بزودی پاره‌ای از تن من در زمین خراسان مدفون گردد و هیچ
مؤمنی او را زیارت نکند مگر آن که خداوند متعال بهشت را بر او واجب و بدنش
را بر آتش جهنّم حرام کند».
در حدیث دیگری از آن حضرت(ص) آمده است:
«پاره‌ای از بدن من در خراسان مدفون خواهد شد، هر غم زده‌ای که او را زیارت
کند خدای متعال غمش را زایل گرداند و هر گناهکاری که به زیارتش رود خداوند
گناهانش را بیامرزد».
از خود حضرت رضا(ع) روایت شده: «بقعه‌ای در
خراسان است که زمانی بر آن می‌گذرد که محلّ رفت و آمد فرشتگان می‌شود،
پیوسته فوجی از فرشتگان از آسمان فرود می‌آیند و فوجی بالا می‌روند تا صور
اسرافیل بدمد». پرسیدند: ای پسر رسول خدا! آن، کدام بقعه است؟ فرمود:
«بقعه‌ای است در زمین طوس و آن به خدا قسم، باغی از باغ‌های بهشت است، هر
کس مرا در آن بقعه زیارت کند گویا رسول خدا را زیارت کرده است».
به
دو سند معتبر نقل شده که آن حضرت فرمود: هر کس مرا با توجّه به دوری قبرم
زیارت کند روز قیامت در سه جایگاه نزد او بیایم، تا او را از صحنه‌های
هولناک آن روز خلاصی بخشم، اوّل زمانی که نامه اعمال به دست انسان‌ها داده
می‌شود، دوم نزد پُل صراط و سوم نزد میزان و ترازوی اعمال.
از حضرت
جواد(علیه السلام) نیز روایت شده که فرمود: «من از جانب خداوند متعال ضمانت
بهشت می‌کنم برای کسی که قبر پدرم را در طوس زیارت کند در حالی که به حقّ
آن حضرت معرفت داشته باشد».